Μερικές καταστάσεις είναι, όπως και να το κάνεις, αντιφατικές.
Όμως συνεχίζουν να ταλαιπωρούν την νοημοσύνη να πω, την λογική να πω, αντε και την συμπάθειά μου.
Και εξηγούμαι.
Σε έναν κόσμο, όπου από την μια υπάρχουν παιδιά που λιμοκτονούν, και από την άλλη ευημερούν ινστιτούτα αδυνατίσματος.
Θα πει κανένας έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι.
Και γιατί παρακαλώ; Δηλαδή ποιος ορίζει την νομοτέλεια αυτή;
Βρίσκω κατά καιρους περιπτώσεις ανθρώπων που φωτίζονται από την δημοσιότητα να προσπαθούν να χάσουν κιλά.
Δεν είναι θέμα κατηγόριας, αλλά ανάδειξης αυτής της αντίθεσης. Στον ίδιο κόσμο ζούμε, μόνο που μερικοί καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο από όσο τους ανήκει. Μεταφορικά και κυριολεκτικά το λέω.
Ευθύνες;
Σε γονείς που ζυγίζουν την απουσία τους στο γεμάτο κουτάλι με το οποίο μπουκώνουν το παιδί....
Και πάει λέγοντας....η βαλίτσα μακριά...
'να γυρίζει', που λένε!
ReplyDeleteο καταπιεσμένος και πεινασμένος παππούς, καταπίεσε το παιδί του. το παιδί του έγινε ένας καταπιεσμένος γονιός που πιέζει το παιδί του 'να φάει' (αλήθεια, γιατί;), το παιδί καταπιέζεται και τρώει νικημένο.
ο παιδίατρος έρχεται και αναρωτιέται τι να κάνει με τέτοια βουλιμία.
ο ψυχολόγος ψάχνει τα αίτια
η μητέρα βρίσκει το ινστιτούτο αδυνατίσματος
ο πατέρας βρίσκει τους ιδιωτικούς αθλητικούς συλλόγους.
ο μικρός μεγαλώνει εισπράττοντας το γεγονός ότι θέλει διόρθωμα, διαρκώς, σε κάτι.
στο τέλος το ρίχνει κάπου άλλού.
να γυρίζει, λέμε. προς το μακάβριο.
καλό μεσημέρι Ελένη! θαρρώ πως αυτή η αλυσίδα κάπου πρέπει να σπάσει!
ReplyDeleteθα ηθελα να μιλήσω αλλα δεν μπορώ: είναι θεμα αλυσίδας!!!!!
ReplyDelete