Εν μέσω οικονομικής κρίσης παρουσιάζεται μια καλή ευκαιρία να αναπροσδιορίσουμε όλοι τις καταναλωτικές μας συνήθειες όχι μόνο ποσοτικά αλλά και ποιοτικά.. Καλώς η κακώς η κατανάλωση μετατρέπεται σε μια συνειδητή πράξη που εν τέλει θα καθορίσει το παρόν και το μέλλον μας γιατί η μικρή μεμονωμένη πράξη του καθενός, όταν αθροίζεται γίνεται μαζική και κρίσιμη..
Έτσι μετά από πολλά χρόνια επιστρέφει η ανάγκη της χώρας μας για ανάπτυξη ...
και μαζί με την ανάγκη επιστρέφει και η ευθύνη.
Σε ένα μέρος της η οικονομική κατάσταση της χώρας οφείλεται στο γεγονός ότι έχει συρρικνωθεί η εγχώρια παραγωγή με αποτέλεσμα το ισοζύγιο εισαγωγών και εξαγωγών να έχει χάσει την ισορροπία του.. με απλά λόγια , είμαστε ένα σπίτι που αγοράζει περισσότερα από όσα πουλάει κάτι που αναπόφευκτα οδηγεί στην κατάρρευση..
Με λίγα λόγια, αν το χρέος του κράτους είναι να προωθήσει και να γίνει αρωγός της εγχώριας ανάπτυξης , χρέος των καταναλωτών είναι να στηρίξουν αυτήν την προσπάθεια.
Πρέπει δηλαδή, πρώτα εμείς να δώσουμε την ώθηση σε εκείνες τις ελληνικές επιχειρήσεις που πιστεύουμε ότι αξίζουν τα λεφτά τους, ακόμα κι αν αυ΄το σημαίνει πως θα θυσιάσουμε την ποσότητα κερδίζοντας όμως σε ποιότητα..
Έτσι όσο τονώνουμε την ελληνική παραγωγή τόσο αυξάνουμε το χρήμα που κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά καθώς μια επιχείρηση που παράγει στην Ελλάδα παίζει με χρήματα που γυρίζουν στο ίδιο τραπέζι..
Σκεφτείτε επίσης ότι αν η κάθε Ελληνική Οικογένεια στρέψει 500 ευρώ ετησίως σε ελληνικά προϊόντα, τότε για κάθε χίλιες οικογένειες, θα αυξηθεί άμεσα η ζήτηση ελληνικών προϊόντων κατά 500.000 ευρώ και θα δημιουργηθεί μια τελική κυκλοφορία χρήματος ισοδύναμη με περίπου 4.500.000 ευρώ στην αγορά!!
Ή πιο απλά, 1000 οικογένειες μπορούν να δημιουργήσουν 100-150 θέσεις εργασίας τουλάχιστον!!! Αλλάζοντας απλά την κατανάλωση από προϊόντα πολυεθνικών και από εισαγόμενα προϊόντα. Τελικά σκεφτείτε ότι αν όλοι μας υιοθετήσουμε μια τέτοια συνήθεια, τότε 1.000.000 οικογένειες θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε στην πρόσληψη 100.000-150.000 συμπατριωτών μας..
Συνεπώς την επόμενη φορά σκεφτείτε μήπως..
-Αντί για τυρί gouda ψωνίστε Λογάδι Ηπείρου ή Ελασσώνας ή Τρικαλινό ή Μακεδονικό Τυρί. Λιώνουν το ίδιο καλά στην πίτσα και στα τοστ και είναι πολύ πιο νόστιμα.
-Αντί για Coca Cola, Pepsi Cola, αγοράστε αναψυκτικά Lux, Εψα, Νιγρίτα, Σουρωτή, Ξυνό Νερό, κ.ά.
-Αντί για Heinekenκαι Amstel, αγοράστε Mythos, Genesis, Magnus Magister, Kraft, Βεργίνα, Πειραϊκή (δοκιμάσατε ποτέ;) ή προτιμήστε ελληνικά κρασιά.
-Αντί για μακαρόνια Barilla, Misco που παράγονται από πολυεθνική, αγοράστε μακαρόνια Μέλισσα ή μικρών ελληνικών βιοτεχνιών.
-Αντί για .. προσούτο, αγοράστε ελληνικά αλλαντικά.
-Αντί για σκληρό τυρί Δανίας, αγοράστε ελληνικά κεφαλοτύρια (παράδειγμα Γκλίτσα, Όλυμπος, Δωδώνη και πολλά άλλα).
-Αντί για γάλα εισαγωγής Βερόπουλου και Lidl αγοράστε γάλα ΑΓΝΟ, ΜΕΒΓΑΛ, Όλυμπος, ΔΕΛΤΑ, κ.α.
-Αντί για Ουίσκυ, αγοράστε τσίπουρο, ούζο, τσικουδιά.
-Αντί για σοκολάτες Nestle, αγοράστε σοκολάτες ΙΟΝ. Ελληνικό μέλι, ελληνικές μαρμελάδες, ελληνικές καραμέλλες.
-Αντί για Marlboro, Camel των αγαπημένων αμερικάνων, αγοράστε ΚΑΡΕΛΙΑ, ΣΕΚΑΠ.
Αντι να ψωνίζετε από super markets Lidl, Aldi, Carrefour και άλλες δουλειές γερμανικών και ξένων συμφερόντων. να ψωνίσετε από ελληνικές εταιρίες π.χ. Αλέξανδρος, Αρβανιτίδης, Μασούτης κτλ ή μικρά μπακάλικα..
Ίσως η λύση είναι στις μικρές καθημερινές αλλαγές του τρόπου ζωής μας που όταν γίνονται μαζικά αλλάζουν τον κόσμο μας.. εξάλλου όπως έλεγε και ένα σοφός, πρέπει να γίνεις η αλλαγή που θες να δεις..
Περνάμε τις μέρες μας κοιτώντας μακριά, έχουμε ανοίξει παράθυρα που διαπερνούν τον μικρό μας ορίζοντα, και μπορούμε μέσα από το σαλόνι μας να δούμε στην άλλη άκρη της γης.
Είναι αλήθεια πως έχουν αλλάξει κατά πολύ οι συνθήκες. Δίχως χαρακτηρισμούς το λέω. Δίχως χρωματισμούς.
Συνήθως οι δουλειές μας είναι πολύ πιο μακριά από το σπίτι και την γειτονιά μας.
Έτσι απομακρυνθήκαμε από αυτό που παλιά ήταν αγκαλιά.
Η γειτονιά.
Προτιμούμε να καθόμαστε στον υπολογιστή μας μπροστά και να σχετιζόμαστε, πολλές φορές, δίχως να έχουμε δει το πρόσωπο του άλλου, παρά να στραφούμε στο διπλανό διαμέρισμα, σπίτι, γείτονα.
Ναι, έχουν αλλάξει πολλά.
Έχουμε αλλάξει και μεις.
Γι' αυτό και η μέρα αυτή της γειτονίας.
Ίσα ίσα να βρει κανείς την ευκαιρία να το σκεφτεί. Να το δει και ας μην το αλλάξει. Απλά να το διαπιστώσει. Η αλλαγή, αν είναι για καλό, μπορεί και να συνδυάσει το παλιό με το καινούργιο, όμως προς το παρόν, η γειτονιά μας είναι άλλη...
Η γιαγιά Βαγγελιώ (baba Vanga) από το Πετρίτσι της Βουλγαρίας έχει πει από το 1979 :
«Όλα θα λιώσουν σαν πάγος μπροστά στη δόξα του Βλαδίμηρου. Μόνο η δόξα της Ρωσίας θα μείνει. Η Ρωσία όχι μόνο θα επιβιώσει αλλά και θα κυριαρχήσει στον κόσμο.»
Η γιαγιά Βαγγελιώ είχε προβλέψει επίσης , κατά πως λένε, τη βύθιση του Κουρσκ ,την πτώση των δίδυμων πύργων και τον πόλεμο στην Νότια Οσσετία.
Έχει μιλήσει και για παγκόσμιο πόλεμο εντός του 2010. Ποιος ξέρει....
Για να δούμε τι θα δούμε...
περισσότερα
http://english.pravda.ru/society/anomal/106459-vanga-0
http://english.pravda.ru/science/mysteries/03-02-2006/75360-Vanga-0
Οπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, το Ωδείο Ιωάννας Συγκελάκη, διοργανώνει σεμινάριο για σόλο και ορχήστρα. Την διδασκαλία και εποπτεία έχει ο διεθνούς φήμης πιανίστας, διευθυντής ορχήστρας και σολίστας Δ. Τουφεξής. Το άγρυπνο και γεμάτο ενδιαφέρον βλέμμα της δασκάλας του Χρήστου, κ. Ιωάννας Συγκελάκη παρακολουθεί από κοντά. Ιδιο από τότε που πήγε τόσος δα στο Ωδείο, μόνος του, ζητώντας να του μάθει να παίζει πιάνο. Μέχρι και σήμερα, χάρη στην υπομονή και την συμπαράσταση της, πολλά παιδιά έχουν βρει τον δρόμο τους, στον υπέροχο κόσμο της μουσικής. Ελπίζουμε και ο Χρήστος. Ο Χρήστος λοιπόν φέτος, έπαιξε αυτό:
Έχει συμβεί σε όλους μας.
Όταν μου εξηγήσουν πως γίνεται ένα ταχυδακτυλουργικό τρύκ, τότε αμέσως αυτό χάνει την "μαγεία" του.
Η όμορφη ένταση κάνει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ενδιαφέρον, επειδή δεν ξέρω από πριν τον νικητή.
Μερικοί άνθρωποι νομίζουν οτι είναι ήδη νικητές στον αγώνα της ζωής.
΄Εχουν κατακτήσει την κορυφή του δικού τους Έβερεστ και ζουν εκεί επάνω με την βεβαιότητα της απόλυτης γνώσης και επιτυχίας.
Οι τυχεροί συνεχίζουν να ζουν στην "άγνοια"...
Κυριακή σήμερα και πολλοί από τους συνταξιδιώτες μας, το έχουν ανάγκη να εκκλησιάζονται.
Υπάρχει ένας οδηγός παρακάτω, που καθοδηγεί πως να γίνεται η να μην γίνεται.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον από πολλές απόψεις:
Φαίνεσθαι: Στην Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία να ντύνεσαι με κυριλέ-φαρισέ ρούχα για να ανεβάζεις το image σου.
Δωδεκάτη: Τηλεφώνησε το προηγούμενο απόγευμα στο Ναό και ρώτησε – «Τι ώρα βγαίνετε»; Αν πάς πέντε λεπτά πριν από το τέλος θα γλιτώσεις το λούκι της Ακολουθίας χωρίς να νιώθεις ενοχές που δεν εκκλησιάστηκες.
Δίλεπτο: Όταν ρίχνεις τα χρήματα στο παγκάρι νιώσε ελεήμων. Αν ο επίτροπος που βρίσκεται πίσω από το παγκάρι σε κοιτάζει, νιώσε ντροπή και ρίξε κάτι περισσότερο για να μην φανείς φτωχός στα μάτια του. Αν κάνει πως δεν σε προσέχει, ρίξε ένα βαρύ κέρμα για να ακούσει πλούσιο θόρυβο. Αν νιώθεις ένοχος-η για κάτι κακό που έκανες ρίξε ένα ευρώ παραπάνω για εξιλέωση.
Δεκακέρι: Άναψε πολλά κεριά για να ελεηθείς περισσότερο εσύ και οι συγγενείς σου.
Αξιολόγηση: Παρατήρησε προσεκτικά τους πιστούς γύρω σου χωρίς να σε πάρουν χαμπάρι. Αν είσαι άντρας και δεις μια κομψή κοπέλα προκλητικά ντυμένη αφού την κοιτάξεις με λαγνεία, κρίνε μέσα σου το παρουσιαστικό της, αναλογιζόμενος: «πως δεν ντρέπεται να κυκλοφορεί έτσι μέσα στο Ναό!». Αν είσαι γυναίκα αφού ζηλέψεις έλεγξέ την με μια βλοσυρή ματιά για να βγάλεις το άχτι σου. Μετά αντί να παραδεχτείς ότι έπεσες σε κατάκριση αναλογίσου: «σα δε ντρέπεται» και νιώσε πιο ευσεβής από αυτήν.
Κοσμικίλα: Φόρεσε ένα άρωμα πιο δυνατό από το θυμίαμα ώστε να πλημμυρίζει με κατάνυξη όσους είχαν την τύχει να σταθούν πλάι σου.
Μουρμούρα: Να επαναλαμβάνεις κοντά στο αυτί του μπροστινού σου όσα ακούς. Αυτό θα σε βοηθήσει να συμμετέχεις ενεργά στην Ακολουθία. Να μουρμουράς σε διαφορετικό τόνο από τους ψάλτες για να του προσφέρεις πολυφωνικό άκουσμα.
Δικαίωμα: Πίστεψε ότι με το να εκκλησιάζεσαι εξευμενίζεις το Θεό και τον υποχρεώνεις να σε προστατεύει και να συμπαραστέκεται στις δυσκολίες σου.
Θεαθήναι: Αν κάνεις κάποια δωρεά απαίτησε να αναγραφεί το όνομά σου στο αντικείμενο που δώρισες με μεγάλα γράμματα. Αν πρόκειται για εικόνα φρόντισε το όνομά σου να ξεπερνάει σε μέγεθος το όνομα του αγιογράφου αλλά και του αγίου που εικονίζεται. Αφού την πλήρωσες καλό να μείνειι αιωνία η μνήμη σου.
Καρέκλες: Αν δωρίσεις κάποιο κάθισμα απαίτησε να σκαλιστεί το όνομά σου με μεγάλα γράμματα ώστε όλοι να ξέρουν πόσο αναπαυτική είναι η γενναιοδωρία σου. Δεν χρειάζεται να κάθεσαι εσύ στη δική σου καρέκλα για να μη σε παρεξηγήσουν αλλά όποτε πηγαίνεις στο Ναό να περνάς από κοντά για να διαβάζεις το όνομά σου και να καμαρώνεις. Αν το όνομα του δωρητή ανήκει σε κάποιον κεκοιμημένο της φαμίλιας σου …; νιώσε περήφανος για το σόι σου.
Μπλα-Μπλα: Αν συναντήσεις τυχαία κάποιον φίλο ή γνωστό πιάσε την κουβέντα και μην σταματήσεις πριν τελειώσει η Ακολουθία. Η κουβεντούλα στο Ναό ευαρεστεί το Θεό και αναπαύει τους γύρω σου.
Νταβαντούρι: Φρόντισε να εκκλησιάζεσαι μόνο σε κεντρικούς Ναούς τις μεγάλες εορτές ώστε να ενοχλείσαι από τον θόρυβο και την υποκρισία.
Παιδιά: Αν ντρέπεσαι να ξαμολήσεις τα παιδιά σου ανεξέλεγκτα μέσα στο Ναό να παίζουν και να φωνάζουν, ανάγκασέ τα να στέκονται ακίνητα δίπλα σου με ευλάβεια. Αν νιώσουν από νωρίς την καταπίεση όταν μεγαλώσουν θα γίνουν οπωσδήποτε υποταγμένοι, καθωσπρεπικοί ρομπότ-χριστιανοί ή αντιδραστικοί και περιθωριακοί αρνησίθεοι.
Σπάσιμο νεύρων: Αν σχηματίζεται ουρά για το προσκύνημα κάποιων ιερών λειψάνων ή θαυματουργής εικόνας πήγαινε να στηθείς και εσύ εκεί. Αν αγανακτήσεις από το συνωστισμό στο Ναό κράτησε την ψυχραιμία σου. Ξέσπασε αργότερα τα νεύρα σου στην οικογένειά σου.
Ταχύτητα: Όταν έλθει η ώρα να μεταλάβεις παραμέρισε τους άλλους για να κοινωνήσεις πρώτος. Έτσι δεν θα χρειαστεί να περιμένεις στην ουρά και θα μειωθούν οι πιθανότητες να κοινωνήσεις μετά από μια γιαγιά που σιχαίνεσαι.
Μόνωση: Αν καθίσει κάποιος δίπλα σου, μην γυρίσεις να τον κοιτάξεις, μην του χαμογελάσεις και μην του πεις καλημέρα. Τράβηξε λίγο την καρέκλα σου παραπέρα και στρέψε τα μάτια σου αλλού για να καταλάβει ότι ενοχλήθηκες.
Κατάληψη: Επειδή κουράζεσαι εύκολα, αν πετύχεις άδειο κάθισμα, πρόλαβε να καθίσεις και κράτησέ το μέχρι το τέλος για πάρτι σου. Αν τα άδεια καθίσματα είναι δύο «πιάσε» το άλλο με το μπουφάν σου για να βάλεις εκεί ένα «πλησίον» της αρεσκείας σου.
Καφενείο: Λίγο πριν τελειώσει η Ακολουθία φύγε ψύχραιμα από το Ναό μη τυχόν και γνωρίσεις κάποιον από την ενορία σου. Αν έχεις δει κάποιο γνωστό σου, περίμενε μέχρι το «δι ευχών» και μετά πλησίασε και πες του με δυνατή φωνή όσα θα του έλεγες αν τον συναντούσες στη Λαϊκή ή στο καφενείο.
Όλα τα παιδιά έχουν τα μάτια τους
γεμάτα με αστέρια.
Μόλις κλείσουν τα μάτια τους
σκοτάδι η ζωή μας.
Νιώθω ιδιαίτερο το χρέος σήμερα να αφιερώσω το ποίημα του Καβάφη " Θερμοπύλες" σε αυτές τις μορφές της φωτογραφίας:
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
Οι άνθρωποι της φωτογραφίας είναι μερικοί από τους λιγοστούς κατοίκους της Ίμβρου σήμερα. Οι μορφές τους είναι επίτηδες θολές, σαν το μέλλον τους. Μαζεμένοι γύρω από της σόμπα, περνάνε τους χειμώνες τους, προβλέποντας πως στο τέλος οι Μήδοι θα διαβούν, ο Μουάμεθ ο Πορθητής θα νικήσει και η κερκόπορτα από καιρό έχει γίνει πέρασμα για την εγκατάλειψη.
Παρόλα αυτά όμως, για όσο καιρό απομένει ακόμα, το βιολί του Νικόλα θα ακούγεται στα πέρατα της γης και τ' ουρανού.
Αποφράδα καλημέρα ξεπροβάλλει
Μέσ' από την κερκόπορτα με σουβενίρ για τουρίστες
Και ευκαιριακά πανηγύρια
Με ληγμένα πυροτεχνήματα
Μπροστά σε αδιάφορο πλήθος.
Πιο εκεί, της καρδιάς η Πόλη, η Πολη της καρδιάς μας
Περιμένει καρτερικά την "μέρα εκείνη"...
Και σιγοτραγουδά, δακρυσμένη, αυτό το τραγούδι...
Σαν τα μάρμαρα της πόλης
που ‘χει η Αγιά Σοφιά
έτσι τά ‘χεις ταιριασμένα
μάτια φρύδια και μαλλιά
Από τα γλυκά σου μάτια
τρέχει αθάνατο νερό
και σου ζήτησα λιγάκι
και δε μού ‘δωσες να πιω
Άσε με να καζαντήσω
και θα δεις τη γνώμη μου
στα μετάξια θα σε ντύσω
πετροχελιδόνι μου
Μιας και τούτη η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε για να βοηθήσει με τον τρόπο της, στην επικοινωνία μας, δεν θα μπορούσε να λείπει από εδώ, το άλλο μέσο. Το αγαπημένο μου. Εκείνο που υπηρετώ εδώ και 22 χρόνια περίπου. Το ραδιόφωνο.
Θα ανεβάζω κατα καιρούς εκπομπές που έχω κάνει, και μου αρέσει να μοιράζομαι.
Αρχή ας γίνει με την εκπομπή για την παιδεία.
Φίλες και φίλοι της εκπομπής Επεα Πτερόεντα καλή σας ακρόαση
Το ακόλουθο κείμενο, γραμμένο από τον λόγιο μοναχό Ιωσήφ Βρυέννιο(*) μερικά χρόνια πριν από την άλωση, περιγράφει την πνευματική και ηθική κατάσταση των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης και τους λόγους της επικείμενης συμφοράς τους.
Η Πόλη έπεσε το 1204 εξ αιτίας της δικής μας διχόνοιας και υπέστη την χαριστική βολή από τους Τούρκους ύστερα από δυόμιση αιώνες παρακμής. Απ' ότι βλέπουμε θα μπορούσε να είχε γραφτεί και σήμερα.
Πάντως όση παρακμή κι αν υπάρχει γύρω μας, ας μην ξεχνάμε πως το Ευαγγέλιο μας καλεί σε μια ζωή ευχαριστίας και χαράς, ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω μας. Οι απόστολοι κήρυξαν τον λόγο Του σε εποχές πολύ δύσκολες...
"Αν η εικόνα των τιμωριών, που μας επιβάλλει ο Θεός, προκαλεί αμηχανία και σύγχυση, ας αναλογισθούμε τους παραλογισμούς μας και τότε θα εκπλαγούμε γιατί ακόμη δε μας κτύπησε κεραυνός. Δεν υπάρχει καμιά μορφή διαστροφής που να μην έχουμε διαπράξει σ΄ όλη μας τη ζωή. Αυτές δε είναι οι αποδείξεις:
Βαπτιστήκαμε άλλοι δι' απλής και άλλοι δια τριπλής κατάδυσης, και έγινε επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδας, σε άλλους μία και σε άλλους τρεις φορές.
Οι περισσότεροι από μας όχι απλώς αγνοούμε τι σημαίνει να είσαι Χριστιανός, αλλά και πως ακόμη να κάνουμε το σταυρό μας ή, κι αν ακόμη το γνωρίζουμε, ντρεπόμαστε να τον κάνουμε. Η άφεση των αμαρτιών και η κοινωνία των Θείων δώρων προσφέρονται με την ανταλλαγή δώρων.
Είμαστε ανίκανοι να υπερασπιστούμε το όνομα του Θεού όταν αυτό βλασφημείται, όταν θα έπρεπε να πεθάνουμε γι' Αυτόν.
Αποδίδουμε το κοινό όνομα των έχθρων του σταυρού ο ένας στον άλλο, και το έχουμε συνέχεια στα χείλη μας. Καθημερινά αναθεματίζουμε και καταριόμαστε τους εαυτούς μας και τους άλλους. Χωρίς δισταγμό κάνουμε όρκους και συνέχεια ψευδορκούμε στο φοβερό και ιερό όνομα του Σωτήρα και Θεού μας, και αυτό χωρίς να υπάρχει καμιά ανάγκη.
Παραπονιόμαστε στο Θεό είτε βρέχει είτε δε βρέχει, είτε χάνει κρύο είτε κάνει ζέστη, πως δίνει πλούτο στον ένα και αφήνει τον άλλο φτωχό, πως πνέει νοτιάς ή έρχεται καταιγίδα από το βοριά και εντελώς απλά μεταμορφωνόμαστε σε αδιάλλακτους δικαστές του Θεού.
Πολλοί από μας αδιάντροπα βλασφημούν την Ορθόδοξη πίστη, το Σταυρό, το Νόμο, τους αγίους, τον ίδιο το Θεό, όταν ακόμη κι ένας άπιστος δε θα το έκανε τόσο πολύ. Θέτουμε σε κίνηση τις άγιες εικόνες και προφασιζόμαστε πως διαβάζουμε το μέλλον μέσα απ ΄αυτές τις κινήσεις. Οι περισσότερες από τις αμαρτίες μας είναι ανεξομολόγητες, κι έτσι είναι και ασυγχώρητες.
Ερευνώντας όλα τα μέλη του σώματός μας τα θέτουμε στην υπηρεσία του εχθρού: μήπως δεν προλέγουμε το μέλλον από τη φαγούρα των χεριών ή της μύτης, από το πέταγμα του βλεφάρου, από το βούισμα του αυτιού, εν συντομία απ΄ όλα τα φυσικά φαινόμενα των οργάνων του σώματος μας; Διακρίνουμε σημάδια στις απαντήσεις και στους χαιρετισμούς των ανθρώπων. Προσέχουμε τις κραυγές των οικόσιτων πτηνών, το πέταγμα και τις κραυγές των κοράκων, και ανακαλύπτουμε οιωνούς σ’ όλα αυτά. Αυταπατώμαστε όταν πιστεύουμε στους αστρολόγους, πως η ύπαρξή μας δηλαδή κατευθύνεται από τις Ώρες, την Τύχη, τις Μοίρες, την Ειμαρμένη τα σημάδια του Ζωδιακού κύκλου και των πλανητών. Είμαστε βέβαιοι πως οι Νηρηίδες ζουν στη θάλασσα και πως Στοιχειά υπάρχουν παντού... Μερικοί από μας λατρεύουν και χαιρετίζουν τη νέα σελήνη. Εορτάζουμε τις Καλένδες, φοράμε τα δαχτυλίδια του Άρη, στολίζουμε τα σπίτια μας με μαγιοστέφανα... Προσέχουμε τα όνειρα και πιστεύουμε πως μας λένε το μέλλον. Κρεμάμε φυλαχτά στο λαιμό μας εξασκούμε τη μαντεία. Καταφεύγουμε καθημερινά σε μάγους, μάντεις, γύφτους, εξορκιστές αναζητούμε στη μαγεία τη θεραπεία κάθε ασθένειας και διαβάζουμε μαγικά σε ανθρώπους και ζώα. Με ξόρκια προσπαθούμε να αυξήσουμε τη γονιμότητα των χωραφιών μας, την ανάπτυξη και υγεία των κοπαδιών μας, να επιτύχουμε στο κυνήγι, να έχουμε άφθονο τρύγο.
Απομακρυνόμαστε ακόμη πιο πολύ από την αρετή ψάχνοντας συνεχώς το κακό. Η φιλία απωθήθηκε και η κακεντρέχεια πήρε τη θέση της. 0 αδελφός εκμεταλλεύεται τον αδελφό, ο κάθε φίλος ακολουθεί το δρόμο τής προδοσίας.. Δεν υπάρχει έλεος, ούτε συμπάθεια μόνο μίσος και αναίδεια.
Οι κύριοί μας είναι άδικοι, αυτοί που μας κυβερνούν αρπακτικοί, οι δικαστές μας διεφθαρμένοι, οι διαιτητές μας ψεύτες, οι πολίτες απατεώνες, οι επαρχιώτες χωρίς κρίση και οι πάντες εν γένει ευτελείς. Οι παρθένες μας είναι πιο προκλητικές και από τις πόρνες, οι χήρες είναι περίεργες χωρίς λόγο, οι παντρεμένες κοροϊδεύουν μια πίστη που οι ίδιες δε φυλάσσουν, οι νέοι είναι χαμένοι στην ακολασία, οι γέροι παραδομένοι στο πιοτό, οι πρεσβυτέρες προσβάλλουν τη θέση τους, οι ιερείς έχουν ξεχάσει το Θεό, οι μονάχοι ξέφυγαν τελείως από το σωστό δρόμο, οι άνθρωποι στον κόσμο είναι τόσο χαμένοι ώστε με τα λόγια μεν να δίνουν την εξωτερική εμφάνιση της ευσέβειας, ενώ μέσα τους να αρνούνται κάθε αρετή. Έχουμε πρόσωπο πόρνης και αμαρτωλού.
Είναι τέτοια η σκληρότητα της καρδιάς μας, η λησμονιά μας, η τύφλα μας, ώστε να μην πιστεύουμε πλέον πως διαπράττουμε πράξεις κακίας ότι υποφέρουμε απ’ αυτές, όταν στην πραγματικότητα είμαστε οι εκτελεστές τους και τα θύματα τους... Αυτές και άλλες είναι οι αμαρτίες που μας καθιστούν άξιους των τιμωριών, με τις οποίες o Θεός μας επισκέπτεται ως πληρωμή γι΄αυτά τα λάθη και άλλες ίσης βαρύτητας κακοήθειες.
Έτσι ο Θεός τιμωρεί το λαό Του. . .
Ι
Ισχυρίζονται λοιπόν οι επιστήμονες πως αυτό το γονίδιο είναι υπεύθυνο για την γενναιοδωρία και τα αλτρουιστικά αισθήματα, που διακοσμούν τον χαρακτήρα μας.
Το γονίδιο λοιπόν αυτό είναι πολύ σημαντικό επειδή επιτρέπει μια ορμόνη, που λέγεται αργινινη βασοπρεσίνη να ενεργήσει στα εγκεφαλικά μας κύτταρα. Αυτή η συγκεκριμένη ορμόνη "ενεργοποιείται" κάθε φορά που έχουμε σχέσεις με τους γονείς και γενικά με ανθρώπους που αγαπάμε.
Μου φάνηκε...ενδιαφέρον...να το μοιραστώ μαζί σας, επειδή η επιστήμη, παρόλες τις γεωπολιτικές και κάθε είδους αναταράξεις γύρω μας, εκείνη ατάραχη με ζήλο αποκαλύπτει γωνίες κρυφές της γνώσης που αφορούν στη ζωή.
Τις επιπτώσεις των ανακαλύψεων όμως αυτών κάθε φορά, εμείς πρέπει να τις επαληθεύσουμε ή όχι.
Τι θα κάνουμε με την γενναιοδωρία μας και το ενδιαφέρον μας για εκείνους που αγαπάμε, τώρα που ξέρουμε πως αυτό είναι ζήτημα γονιδιακό;;;;
