οι δεκαεξάρηδες αξιολογούν(ται)

Αυτές τις μέρες στα σχολεία γίνεται αποτίμηση της χρονιάς που πέρασε.
Αξιολογήσεις μαθητών ( μακάρι και καθηγητών) για την προσφορά και την εξέλιξη που είχαν όλοι στην διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
Λοιπόν, είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα τα όσα μοιράζονται οσοι φιλότιμοι εκπαιδευτικοί και "κατ' ιδίαν" αλλά και κατά την διάρκεια της συνεδρίασης.
Μόνιμο ενδιαφέρον ( δυστυχώς μπελάς για πολλούς) η εφηβεία.
Οι δεκαεξάριδες.
Κάποιος λοιπόν είπε, θα το μεταφέρω, επειδή είναι πολύ σημαντικό ( τουλάχιστον το βρίσκω εγώ τέτοιο):
Φανταστείτε, λέει, πως θα αισθανόσασταν, η πως εσείς αισθανθήκατε, όταν το σώμα και μυαλό σου λένε πως είσαι ενήλικας, ενώ οι ενήλικες γύρω σου επιμένουν πως είσαι παιδί. Αυτό ακριβώς είναι που κάνει πολλούς νέους να θυμώνουν, να βιώνουν κατάθλιψη. Αυτή τους την εσωτερική αναστάτωση την μεταφέρουν στο σπιτικό τους με αποτέλεσμα να οδηγούνται πολλές οικογένειες σε απόγνωση.
Πως λοιπόν κανείς έχει την απαίτηση από τους νεαρούς αυτούς να συμπεριφέρονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο, την στιγμή που πολλοί παράγοντες τους επιβαρύνουν και τους μπερδεύουν;
Θαρρώ πως είναι πολύ εύλογο και βαρύ ερώτημα.