Σκύλος

Προσφατα στις γαλλικές εφημερίδες γράφτηκε το ακόλουθο περιστατικό:
Ένας νεαρός άνδρας, έβαλε ένα σκύλο μέσα σε μια βάρκα, κωπηλάτησε μέχρι τη μέση του ποταμού Σηκουάνα και έριξε μέσα το σκύλο, με την πρόθεση να τον πνίξει. Το κακόμοιρο το σκυλί, συχνά προσπάθησε να σκαρφαλώσει στην βάρκα, αλλά το αφεντικό του τον έσπρωχνε μέσα, μεχρι που έχασε την ισορροπία του και έπεσε και αυτός μέσα στο ποτάμι.  Μόλις το πιστό σκυλί είδε το αφεντικό του μέσα στον νερό, άφησε την προσπάθεια που έκανε να ανέβει στην βάρκα και πήγε κοντά στο αφεντικό του, τον κράτησε έξω από το νερό, μέχρι που έφτασε βοήθεια και σώθηκε η ζωή του.

- T. Wallis, The Nic-Nac; or, Oracle of Knowledge, 1823

Εσύ ξέρεις :
Στην θέση του σκύλου και του νεαρού άνδρα βάλε εκείνους που σου έρχονται στο μυαλό και αναρρωτήσου αν ταιριάζουν

Τα καρότα, τα αυγά και ο καφές

Μία νεαρή γυναίκα πήγε στη μητέρα της και της μίλησε για τη ζωή της και πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη. Δεν ήξερε πώς να φτιάξει τα πράγματα και ήθελε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, να τα παρατήσει. Είχε κουραστεί να προσπαθεί και να παλεύει. Της φαινόταν πως μόλις λυνόταν ένα πρόβλημα, ένα άλλο νέο προέκυπτε.
Η μητέρα της την πήγε στην κουζίνα. Γέμισε τρία δοχεία με νερό και έβαλε το καθένα σε δυνατή φωτιά. Γρήγορα το νερό στα δοχεία άρχισε να βράζει.

Στο πρώτο δοχείο έβαλε καρότα, στο δεύτερο έβαλε αυγά, και στο τελευταίο έβαλε κόκκους καφέ. Τα άφησε λίγο να βράσουν, χωρίς να πει ούτε μια λέξη. Περίπου σε είκοσι λεπτά έκλεισε τα μάτια της κουζίνας. Έβγαλε τα καρότα έξω απ΄το νερό και τα έβαλε σ'ένα μπωλ. Έβγαλε τα αυγά έξω και τα έβαλε σ'ένα μπολ. Μετά έβγαλε τον καφέ έξω και τον έβαλε σε ένα φλιτζάνι.

Γυρνώντας στην κόρη της την ρώτησε: "πες μου τι βλέπεις".
"Καρότα, αυγά και καφέ", της απάντησε η κόρη.

Η μητέρα της την έφερε πιο κοντά και της ζήτησε να αγγίξει τα καρότα. Το έκανε και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά.
Μετά η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το αυγό ήταν σφιχτό. Στο τέλος, η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πιει μια γουλιά απ΄τον καφέ.
Η κόρη χαμογέλασε καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του. Μετά η κόρη ρώτησε: "τι σημαίνουν όλα αυτά μητέρα;".
Η μητέρα της της εξήγησε ότι το καθένα απ΄αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα είχε αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες, δηλαδή βραστό νερό. Το καθένα όμως αντέδρασε διαφορετικά. Το καρότο αρχικά μπήκε μέσα στο νερό δυνατό και σκληρό. Εντούτοις, εφόσον τοποθετήθηκε στο βραστό νερό, μαλάκωσε και έγινε αδύναμο. Το αυγό ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα είχε προστατέψει το υγρό εσωτερικό του, αλλά μετά την τοποθέτησή του σε βραστό νερό, το εσωτερικό του σκλήρυνε. Όμως οι κόκκοι του καφέ ήταν μοναδικοί. Μετά την τοποθέτησή τους σε βραστό νερό, άλλαξαν το νερό.
"Ποιο απ΄αυτά είσαι εσύ;" ρώτησε την κόρη της.
"Όταν η δυσκολία χτυπάει την πόρτα σου, πώς ανταποκρίνεσαι;" Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;"

Σκέψου το λίγο: Τι απ΄αυτά είσαι εσύ;
Είσαι το καρότο που φαίνεται δυνατό, αλλά με τον πόνο και τις δυσκολίες λυγίζεις και μαλακώνεις και χάνεις τη δύναμή σου;
Είσαι το αυγόπου ξεκινάει με μαλακή καρδιά, αλλά αλλάζει με τη θερμότητα; Μήπως είχες "υγρό" πνεύμα, αλλά μετά από έναν θάνατο, έναν χωρισμό, μία οικονομική δυσκολία ή μια άλλη δοκιμασία σκλήρυνες; Μήπως το περίβλημά σου μοιάζει το ίδιο, αλλά μέσα σου έχεις πίκρα και σκληράδα, με σκληρό πνεύμα και σκληρή καρδιά;
Ή μήπως είσαι σαν τον κόκκο του καφέ; Ο κόκκος στην πραγματικότητα αλλάζει το καυτό νερό, δηλαδή τις ίδιες τις συνθήκες που προκαλούν τον πόνο. Όταν το νερό ζεσταίνεται, απελευθερώνει το άρωμα και τη γεύση του. Εάν είσαι σαν τους κόκκους του καφέ, όταν τα πράγματα δεν είναι στα καλύτερά τους, εσύ γίνεσαι καλύτερος και αλλάζεις την κατάσταση γύρω σου.
Όταν δεν είναι και η καλύτερη στιγμή και οι δοκιμασίες σε συναντούν, ανυψώνεις τον εαυτό σου σε άλλο επίπεδο; Πώς αντιμετωπίζεις τις αντιξοότητες; Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ; Ελπίζω να έχεις αρκετή ευτυχία για να σε κάνει γλυκό, αρκετές δοκιμασίες για να σε κάνουν δυνατό, αρκετή λύπη για να παραμείνεις ανθρώπινος και αρκετή ελπίδα
για να σε κάνει ευτυχισμένο. Οι ευτυχέστεροι των ανθρώπων δεν έχουν απαραιτήτως τα καλύτερα απ΄όλα.
Απλώς κάνουν το καλύτερο που μπορούν με αυτά που τους συμβαίνουν στη διαδρομή τους. Το λαμπρότερο μέλλον πάντοτε θα βασίζεται σε ένα ξεχασμένο παρελθόν.
Δεν μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή μέχρι ν΄αφήσεις πίσω τις αποτυχίες σου και τους πόνους σου. Όταν γεννήθηκες έκλαιγες και όλοι γύρω σου χαμογελούσαν. Ζήσε τη ζωή σου έτσι ώστε στο τέλο

Οταν γιόρταζα στη πατρίδα

Στην Ίμβρο δεν γιορτάζαμε γενέθλια. Πολλές φορές, κι αυτός που είχε τα γενέθλια του δεν τα θυμόταν. Γιορτή του καθένος ήταν η ονομαστική, η ημέρα της γιορτής του Αγίου που είχε το όνομά του. 'Ολοι είχαν χριστιανικά ονόματα και μάλιστα αγίων ονομαστών. Αυτό το φρόντιζαν πολύ.
" Να μην έχει μαθέ το παιδί γιορτή;" λέγαμε

Εθνικά ονόματα δεν είχαμε, ένας στους εκατό, μπορεί και όχι.

Έτσι λοιπόν, όλοι είχαν τη γιορτή τους. Κάθε μέρα του χρόνου που ήταν γιορτή κάποιου Αγίου, η μέρα για όλο το χωριό ήταν γιορτή, ήταν σχόλη. Το σήμα το έδινε το πρωί η καμπάνα.
"Του Αη Δημήτρη σήμερα, μεγάλ' η χάρη του" κι έκαναν τον σταυρό τους. Κόσμος πολύς στις εκκλησιές και πιο πολύ αυτοί που γιόρταζαν. Κάποιοι έκαναν και αρτοκλασία. Τα πέντε πρόσφορα στο πανέρι. Πολλή ευλάβεια, πολλή συγκίνηση, σε όσους στέκονταν γύρω στο τραπέζι, όπου ήταν τοποθετημένα ένα πρόσφορο από κάθε πανέρι, το λάδι, το κρασί και οι αναμμένες λαμπάδες. " Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν" και κλείνει η αυλάια της αρτοκλασίας. Παίρνει η καθε μια νοικοκυρά το πανέρι της, κόβει μερικά πρόσφορα σε μικρές φετούλες και τις μοιράζει στο εκκλησίασμα.

Όσι δεν έχουνε "άρτο" φέρνουν ένα μόνο πρόσφορο το "σταυρό" και το δίνουν στον παπά την ώρα της προσκομιδής, να μνημονεύσει το όνομα, "υπερ υγείας" του εορτάζοντος.

Μέρα γιορτής λοιπόν, άρα αργία, σκόλη. Μόνο τα μπακάλικα, τα κρεοπωλεία, τα κουρεία είναι ανοιχτά. Μετά την εκκλησία οι εορτάζοντες στα καφενεία κερνούν όλους τους πελάτες του μαγαζιού και αυτοί τους εύχονται "χρόνια πολλά".

Το βράδυ, όσα σπίτια γιορτάζουν φαίνονται από τα πολλά φώτα. Σήμα! "Γιορτάζουμε! Ορίστε!"

Το σπίτι που γιορτάζει έχει Λαμπρή. Λάμπει, αστράφτει, γελά! Πάστρα και στόλισμα. Το μικρό σαλονάκι του καταστόλιστο με μεταξωτα υφαντά, κεντήματα, νταντέλες. Όλα από τα χέρια της νοικουράς.

Το βράδυ έρχονται οι επισκέπτες, συγγενείς, γείτονες, φίλοι, γεμίζει το σπίτι όχι μόνο ανθρώπους αλλά και εγκάρδιες εκδηλώσεις, σφιχτές χειραψίες, αγκαλιές, φιλιά, αγάπη. Ενα μόνο λειπει, το δώρο. Τούτη την άχρηση πολυτέλεια δεν την συνηθίζαμε.

Κάθονται οι επισκέπτες, σφιχτά ο ένας κοντά στον άλλον (μικρό το σαλονάκι), και προσπαθούν να βρουν κάτι να πουν να ζεσταθεί η ατμόσφαιρα. Η κοπέλα που μπαίνει με τον δίσκο τους βγάζει από την αμηχανία. Ένας μεγάλος δίσκος με μικρά ποτήρια, μ' ένα ποτό και μεγάλα ποτήρια με νερό και στη μέση ένας κεσές με γλυκό του κουταλιού, πλάι μικρά κουταλάκια. Παίρνει ο καθένας γλυκό με ένα κουταλάκι, πίνει το νερό του και στη σειρά ένα ποτηράκι με ποτό και χαιρετά " χρόνια πολλά!" και μαζί όσες ευχές έχει στην καρδια του γι' αυτόν που γιορτάζει. Στο δεύτερο γύρο, άλλος δίσκος με πιατάκια του γλυκού το καθένα, κουραμπιέδες, αμυγδαλωτά, παντεσπάνι, μπακλαβού, όλα επίσης από τα αχέρια της γυνάικας, της μάνας, της αδελφής.

Στο μεταξύ έρχονται άλλοι, ο χώρος είναι μικρός, φεύγουν λοιπόν οι πρώτοι και κάθονται οι καινούργιοι. Αυτό γίνεται και πέρα από τα μεσάνυχτά!

Αχ!!! Αυτή η μυρωδάτη ατμόσφαιρα γλυκαίνει το παρόν και το μέλλον μου.

νόμοι

Να μερικοί νόμοι (;) που ισχύουν σε ανθρώπινες (;) κοινωνίες και αφορούν στην ιδιοκτησία... Γιατί μπορεί να αφορά και σε σκυλίσιες (;) κοινωνίες.

    Αν μου αρέσει, τότε είναι δικό Μου.
    Αν μπορώ να σου το πάρω, είναι δικό Μου.
    Αν το είχα πριν από λίγο, είναι δικό Μου.
    Αν είναι δικό μου, ποτέ δεν πρέπει να εμφανιστεί οτι είναι δικό σου και με κανένα τρόπο.
    Αν κόβω κάτι με τα δόντια μου, τότε όλα τα κομμάτια είναι δικά Μου.
    Αν μοιάζει να είναι δικό μου, τότε είναι δικό Μου
    Αν το είδα πρώτος, τότε είναι δικό Μου.
    Αν παίζεις με κάτι και το αφήσεις κάτω, τότε αυτόματα γίνεται δικό Μου.
    Αν σπάσει, τότε είναι δικό σου.

Σκυλίσιοι νόμοι...που θυμίζουν πολύ τους ανθρώπινους....

Μπέρδεμα;

Ξέρεις τον έκτο κανόνα;

Μια φορά, δυο πρωθυπουργοί συζητούσαν πολιτικά ζητήματα καθισμένοι στο σαλόνι του προεδρικού μεγάρου.
Ξαφνικά εισβάλλει στο δωμάτιο ένας πολύ θυμωμένος άνδρας, πλησιάζει το τραπέζι που ήταν μπροστά από τους δυο πρωθυπουργούς και το χτυπά με το χέρι του με δύναμη. Ο πρωθυπουργός της χώρας του λέει :
"Πέτρο, σε παρακαλώ να θυμηθείς τον έκτο κανόνα"!
Εκεί ο Πέτρος αμέσως βρίσκει την ηρεμία του, ζητά συγνωμη και αποσύρεται.
Οι δυο πολιτικοί επέστρεψαν στις συζητήσεις τους ίσα ίσα για να τους διακόψει, είκοσι λεπτά αργότερα μια εξαγριωμένη γυναίκα που τους πλησιάζε χειρονομώντας έντονα. Ξανά ο πρωθυπουργός την αντιμετωπίζει με τα εξής λόγια
"Μαρία, σε παρακαλώ να θυμηθείς τον έκτο κανόνα"
Τελείως ήρεμη εκείνη αποσύρεται κάνοντας μια υπόκληση και ζητώντας συγνώμη.
Οταν επαναλήφθηκε η σκηνή για τρίτη φορά, ο φιλοξενούμενος πρωθυπουργός ρωτά τον συνάδελφό του
"Αγαπητέ μου φίλε, έχω δει πολλά παράξενα πράγματα στη ζωή μου, αλλά ποτέ κάτι τέτοιο. Μήπως θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μου το μυστικό του έκτου κανόνα;"
"Μα είναι πολύ απλό" απάντησε εκείνος. "Ο έκτος κανόνας είναι: Μη παίρνεις τον εαυτό σου πολύ στα σοβαρά!"
"Α!" λέει ο επισκέπτης "πολύ ωραίος κανόνας"
Αφού το σκέφτηκε για λίγο ξαναρώτησε
"Και ποιοι είναι οι άλλοι πέντε κανόνες;"
"Δεν υπάρχουν!" απάντησε ο πρωθυπουργός της χώρας

Απόσπασμα από το βιβλίο The Art Of Possibility του Zander

Ηχώ

Μια φορά κάποιος πατέρας πήγε το γιο του εκδρομή στο βουνό.
Ξαφνικά σκοντάφτει ο μικρός υνκαι πέφτει.
"Αχχχ!" φώναξε από το πόνο
Εκπληκτος άκουσε μια φωνή να έρχεται από το βόυνό
"Αχχχ!"
Γεμάτος περιέργεια ούρλιαξε
"Ποιος είσαι;"
Ομως η μοναδική απάντηση που πήρε ήταν
"Ποιος είσαι;"
Εξοργισμένος φώναξε δυνατά
"Είσαι ένας δειλός!"
Και η φωνή απάντησε
"Είσαι ένας δειλός!"
Γύρισε στον πατέρα του και τον ρώτησε
"Τι συμβαίνει εδώ μπαμπά;"
"Γιε μου" του απάντησε εκείνος "πρόσεξε". Ύστερα φώναξε
"Σε καμαρώνω!"
Η φωνή απάντησε
"Σε καμαρώνω!"
Ο πατέρας φώναξε ξανά
"Είσαι υπέροχος!"
και η φωνή ακούστηκε από το βουνό
"Είσαι υπέροχος!"
Το αγόρι θαύμαζε αλλά δεν καταλαβαινε τι συνέβαινε.
Ο πατέρας του το εξήγησε:
Οι άνθρωποι το αποκαλούν ΗΧΩ, αλλά στην πραγματικότητα είναι ΖΩΗ. Η ζωή σου επιστρέφει αυτά που της δίνεις. Η ζωή είναι ένας καθφρέφτης των πράξεων σου. Αν θέλεις πιο πολύ αγάπη, δώσε πιο πολύ αγάπη. Αν θέλεις πιο πολύ καλωσύνη, δώσε πιο πολύ καλωσύνη. Θέλεις κατανόηση και σεβασμό; Δώσε κατανόηση και σεβασμό. Θέλεις οι άνθρωποι να είναι υπομονετικοί και να σε σέβονται; Δώσε υπομονη και σεβασμό. Ο νόμος αυτός της φύσης εφαρμόζεται και στις ζωές μας"

Οπως η ΗΧΩ λοιπόν έτσι και η ΖΩΗ μας επιστρέφει αυτά που της δίνουμε. Η ζωή σου δεν είναι σύμπτωση αλλά ένας καθρέφτης του εαυτού σου.

Οταν ο άνδρας συνάντησε τη...πεταλούδα

Ένας άνδρας βρήκε το κουκούλι μιας πεταλούδας.

Μια μέρα εμφανίστηκε ένα μικρό άνοιγμα.

Κάθισε και παρακολουθούσε την πεταλούδα για αρκετές ώρες,

καθώς εκείνη προσπαθούσε να περάσει το σώμα της μέσα από το μικρό άνοιγμα.

Ύστερα σταμάτησε. Δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο.

Έτσι ο άνδρας απόφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα.

Πήρε ένα ψαλίδι και

έκοψε τα κομμάτια από το κουκούλι.

Η πεταλούδα βγήκε εύκολα αλλά

είχε πρησμένο σώμα και καχεκτικά φτερά.

Ο άνδρας συνέχισε να την παρακολουθεί,

περιμένοντας οτι όπου ναναι τα φτερά της θα μεγαλώσουν

και θα απλωθούν αρκετά για να στηρίξουν το σώμα.

Τίποτα δεν έγινε.

Στην πραγματικότητα η πεταλούδα πέρασε την υπολοιπη ζωή της

μπουσουλώντας εδώ κι εκεί

δίχως να μπορέσει να πετάξει.

Εκείνο που δεν κατάλαβε ο άνδρας

μέσα στην κσλωσύνη και την βιασύνη του ήταν αυτό:

Το κουκούλι που αντιστέκονταν και η προσπάθεια

που χρειαζόταν από την πεταλούδα να περάσει μέσα από το άνοιγμα

ήταν ο τρόπος να πιέσει το υγρό από το σώμα

μέσα στα φτερά, ώστε αυτά να είναι έτοιμα

για να πετάξουν όταν θα το κατάφερνε αυτό.

Μερικές φορές οι προσπάθειες είναι ακριβώς αυτό

που χρειαζόμαστε στη ζωή μας.

Περνώντας μέσα από τη ζωή

δίχως εμπόδια να μας ταλαιπωρούν

δεν θα είμασταν τόσο δυνατοί όσο θα έπρεπε

και δεν θα πετούσαμε ποτέ.

Έχουμε άρχοντες σύμφωνα με τις καρδιές μας

"Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας» .Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς που είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι που είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρηση ή και βούληση του Θεού σε ανάξιο λαό εξ' αιτίας αυτής της αναξιότητας των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.

Όταν είχε γίνει βασιλεύς ο Φωκάς ο τύραννος και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο τον δήμιο, υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολη, άγιος άνθρωπος, που έχοντας πολλή παρρησία προς τον Θεό, σαν να δικαζόταν με τον Θεό και έλεγε με απλότητα: «Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;».

Και τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, του ήλθε φωνή εκ Θεού που έλεγε. «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο».

Υπήρχε και κάποια άλλη πόλη στην περιοχή της Θηβαϊδος που ήταν γεμάτη παρανομία, της οποίας οι πολίτες διέπρατταν πολλά μιαρά και άτοπα πράγματα.

Σ' αυτήν λοιπόν κάποιος άνθρωπος του ιπποδρόμου διεφθαρμένος στο έπαρκον απόκτησε ξαφνικά κάποια ψευδοκατάνυξη και πήγε και κουρεύτηκε μοναχός και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα.

Αλλ' όμως καθόλου δεν σταμάτησε τις πονηρές πράξεις του.

Συνέβη λοιπόν να πεθάνει ο επίσκοπος της πόλης αυτής. Τότε παρουσιάσθηκε σε κάποιον άγιο άνθρωπο άγγελος Κυρίου και του λέει: «Πήγαινε και προετοίμασε την πόλη, για να χειροτονήσουν επίσκοπο τον πρώην άνθρωπο του ιπποδρόμου».

Πήγε λοιπόν αυτός και έκανε ότι του παρηγγέλθη. Αφού λοιπόν χειροτονήθηκε ο προαναφερθείς πρώην ή μάλλον έτι φαυλόβιος, άρχισε με τον νού του να φαντάζεται ότι κάτι είναι και να υψηλοφρονεί.

Τότε του παρουσιάσθηκε άγγελος Κυρίου και του λέει: «Γιατί υψηλοφρονείς, άθλιε; Σου λέω αλήθεια ότι δεν έγινες επίσκοπος, επειδή ήσουν άξιος για ιεροσύνη, αλλά γιατί αυτής της πόλεως τέτοιος επίσκοπος της άξιζε».

Γι' αυτό λοιπόν, αν ποτέ δεις κάποιον ανάξιο και πονηρό βασιλέα ή άρχοντα ή επίσκοπο, μην απορήσεις, μήτε να κατηγορήσεις την πρόνοια του Θεού.

Αλλά μάλλον μάθε άπ' αυτό και πίστευε ότι παραδιδόμεθα σε τέτοιους τυράννους εξ αιτίας των ανομιών μας, κι όμως πάλι δεν αφήνουμε τα κακά μας έργα.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2010/09/blog-post_4032.html#ixzz1aSyLyJfA

Τα μάτια της

    Ήταν μια φορά ένα τυφλό κορίτσι που μισούσε τον εαυτό του επειδή ήταν τυφλό. Μισούσε τους πάντες, εκτός από το αγαπημένο της αγόρι. Εκείνος ήταν πάντα δίπλα της σε όλα.
    Λέει μια μέρα στο αγόρι της: "Αν μπορούσα έστω μια φορά να δω τον κόσμο, θα σε παντρεύομουν".
    Σε λίγο καιρό, κάποιος της έκανε δώρο ένα ζευγάρι μάτια. Οταν τέλειωσε η επέμβαση και ήρθε η ώρα να βγάλει τους επίδεσμους, μπορούσε να δεί τα πάντα. Και το αγόρι της.
    - Θα με παντρευτείς; Τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο; την ρώτησε εκείνος γεμάτος προσμονή.

    Το κορίτσι κοίταξε το αγόρι της και είδε οτι είναι τυφλός. Στην θέα των κλειστών βλεφάρων του, έπαθε σοκ.Δεν το περίμενε αυτό. Η σκέψη οτι θα έβλεπε αυτά τα κλειστά μάτια την υπόλοιπη ζωή της, την οδήγησε στο να αρνηθεί να τον παντρεφτεί.

    Το αγορι της έφυγε με "δάκρυα στα μάτια" και κάποιες μέρες αργότερα της έστειλε ένα σημείωμα που έλεγε: ¨Πρόσεχε τα μάτια σου αγαπημένη μου, επειδή πριν γίνουν δικά σου, ήταν δικά μου"

Οταν υπάρχει ελπίδα

Η Δήμητρα Γεωργοπούλου, τελειόφοιτη μαθήτρια της σχολής StJofeph μιλά στη Βουλή των εφήβων. Θέμα της η παιδεία. Κατέπληξε με την ομιλία της και έκανε τους γονείς και τους δασκάλους της, συνεπώς κι εμένα, να είμαστε  πιο περήφανοι και πιο σίγουροι για το μέλλον! Αξίζει να την ακούσετε!

Δήμητρα Γεωργοπούλου

Το πρωινό του Οκτώβρη

Η ζωή είναι πολύ μικρή, για να σηκώνεσαι το πρωί φορτωμένος με όλες τις ενοχές του κόσμου.
Γι' αυτό λοιπόν, τούτο το πρωινό του Οκτώβρη, αποφάσισε να αγαπήσεις τους ανθρώπους που σου φέρονται καλά. Εκείνους τους άλλους, βάλε τους στην άκρη.
Πίστεψε, πως όλα που σου συμβαίνουν γίνονται για κάποιο λόγο.
Αν σου παρουσιαστεί καμιά ευκαιρία, άρπαξέ την! Αλλιώς, δημιούργησε εσύ μια.
Αν διακρίνεις πως αυτή η ευκαιρία που σου παρουσιάστηκε, μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή, να της το επιτρέψεις.
Κανένας δεν μας είπε πως αυτό θα είναι εύκολο.
Ομως μας έχουν διαβεβαιώσει, όσοι διάβηκαν αυτόν τον δρόμο, πως αληθινά αξίζει τον κόπο!
Καλημέρα λοιπόν και καλό μήνα μετης καρδιάς μας τα πανιά ολάνοιχτα!