Είναι η ηλικία μάλλον. Στην ώρα της. Στα 13.
Οι πρώτες κουβέντες για αγόρια και κορίτσια. Οι σοβαρές κουβέντες.
Οι έγνοιες, οι φόβοι, οι απογοητεύσεις, το εξωτερικό γέλιο αλλά η εσωτερική αγωνία.
Όλα αυτά εν μέσω εξετάσεων. Ομως μερικά πράγματα δεν μπορούν να περιμένουν, γιατί δεν τα ορίζεις εσύ.
Έτσι λοιπόν, να μεταφέρω θέλω το πνεύμα της συζήτησης καθώς και την δική μου θέση, στο θέμα αυτό, που τυχαίνει να συμπίπτει με τεκείνη του Ρίλκε.
"Για τους πολλούς, ο έρωτας δεν είναι παρα μια απόλαυση, τον κατάντησαν λοιπόν κάτι εύκολο και φτηνο, ακίνδυνο και σίγουρο, όμοιο με τις απολαύσεις των δρόμων. Αλήθεια, πόσο και πόσοι νέοι στάθηκαν ανίκανοι να βρουν τον σωστό δρόμο της αγάπης, για πόσους τα σύνορα του έρωτα σταματάνε στο εύκολο, βιαστικό δόσιμο του εαυτόυ τους! Στον δρόμο του έρωτα...δεν θα βρεις- άμα τον αντικρύζεις σοβαρά - κανένα φως, καμιάν απόκριση, ούτε σημάδι, ούτε χαραγμένο δρόμο, για να σε βοηθήσουν. Δεν υπάρχουν γενικοί κανόνες. Όσο όμως πιο πολύ αποζητάμε τη μοναξιά στη ζωή μας, τόσο περισσότερο ζυγώνουμε το μεγάλο νόημα του έρωτα. Οι απαιτήσεις, που τραχύς και δύσκολος ο έρωτας έχει απ' τη ζωή μας σ' όλη της την πορεία, είναι πάρα πολύ βαριές, κι εμεις στα πρώτα μας βήματα, είμαστε πολύ αδύναμοι μπροστά τους. .."
Αυτά με άλλα λόγια ειπώθηκαν.
Ένας καινούργιος, μαγευτικός και γεμάτος περιπέτειες δρόμος ανοίγεται σιγά σιγά.
No comments:
Post a Comment