βιβλία και διαδίκτυο

Συζητούσα με ένα φίλο τις προάλλες.
Έχω λέει στο κομοδίνο μου μια στοίβα με βιβλία. Αυτή η στοίβα, μέρα με τη μέρα μεγαλώνει. Γίνεται επιβλητική και κάθε μέρα ενοχικά την καμαρώνω. Με προκαλεί και με τρομάζει. Λέω, σήμερα θα ξεκινήσω ένα βιβλίο, δεν μπορεί να με πάρει από κάτω το σαχλοκομπιούτερ. Δεν μπορεί να σπαταλάω αμέτρητες ώρες εκεί και ύστερα να μην έχω κέφι να ανοίξω το αγαπημένο μου βιβλίο.
Μου λέει, για μένα είναι ένα πρόβλημα. Ένα βαθύ πρόβλημα της ψυχής, της ταυτότητάς μου.
Μου αρέσει βλέπει πολύ να διαβάζω. Μου αρέσει να θεωρώ τον εαυτό μου σαν ένα καταναλωτή βιβλίων, έναν βαθύ στοχαστή και ενημερωμένο όσον αφορά τα εκδοτικά συμβάντα.
Όμως πρέπει να παραδεχθώ και το άλλο. Σπάνια διαβάζω βιβλία πια. Έχω εθιστεί στον καινούργιο τρόπο ζωής. Ίσως έχεις το κουράγιο να τα παραδεχθείς κι εσύ, μου λέει.
Όλοι αναρωτιούνται: Μα τι έγινε το αναγνωστικό κοινό; Τι έγινε με τον πολιτισμό των βιβλίων; Και αν σταματήσαμε να διαβάζουμε και παρασυρθήκαμε όλοι στην παγίδα αυτή του δικτύου, τι θα απογίνει με το μέλλον μας ως σκεπτόμενα και πολιτισμένα όντα;
Μα θα μου πεις, τα βιβλία πουλάνε ακόμα. Τι πουλάνε όμως; Τι ποιότητας βιβλία! Νουβέλες, αυτοβοήθεια, κουτσομπολιά.
Υπάρχει και ένα μήνυμα πίσω από αυτά: Λιγότεροι συγγραφείς με αληθινό ταλέντο ανακαλύπτονται, λιγότεροι εκδότες ρισκάρουν να βγάλουν ένα σοβαρό λογοτεχνικό βιβλίο, που δεν θα είναι ευκολα καταναλώσιμο.
Σίγουρα όμως δεν έχουν χαθεί τα πάντα. Υπάρχει δυνατότητα να δοκιμάσουμε για λίγο να βγάλουμε εκείνο το καλώδιο του ethernet. Για λίγο. Μέχρι να καταλάβουμε την παγίδα. Να προσανατολιστούμε σωστά.
Αλλιώς θα είμαστε χαμένοι στην κλικαρισμένη πραγματικότητα μας, απορροφημένοι και αποκομμένοι από την βαθύτερη ουσία μας.
Ίσως χρειάζεται και εδώ να διακόψουμε. Να δοκιμάσουμε δίχως αυτό. Να στραφούμε στην στοίβα αυτή που μας περιμένει.
Και όταν γυρίσουμε και ανοίξουμε ξανά το δίκτυο θα δούμε ότι ο κόσμος είναι ξανά εδώ έτοιμος να τον κλικάρουμε.
Εγώ λοιπόν δεν είπα τίποτα, παρά μόνο σκέφτηκα...σκέφτηκα πολύ!