φίλος

Ήταν μεσημέρι όταν χτύπησέ το τηλέφωνο.
Στην άλλη άκρη της γραμμής, ο γιός του ζευγαριού που επέστρεφε από το πόλεμο
"Ακούστε", είπε στους γονείς του, "θέλω να μου κάνετε μια χάρη, μια μεγάλη χάρη. Έχω ένα φίλο, πολεμήσαμε μαζί και θέλω να τον φέρω στο σπίτι."
"Και το ρωτάς"; είπαν με ένα στόμα αυτοί.
" Ναι αλλά έχει ένα πρόβλημα. Έπεσε σε νάρκη σε μια μάχη, και έχει χάσει το ένα χέρι και το ένα πόδι του. Δεν έχει που να μείνει. Τι λετε;"
-"Θα του βρούμε εμείς ένα μέρος", λέει ο πατέρας.
"Όχι, αυτό δεν γίνεται, θα ήθελα να μείνει μαζί μας".
" Γιε μου, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Ένας τέτοιος άνθρωπος θα  ήταν εμπόδιο στη ζωή μας. Θα πρέπει να τον φροντίζουμε. Έχουμε όμως ήδη τα δικά μας προβλήματα και δεν μπορούμε να αναλάβουμε μαι τέτοια δέσμευση."
Σε αυτό το σημείο, ο γιος έκλεισε το τηλέφωνο. Δεν τους ξανατηλεφώνησε για καιρό.
Ένα πρωινό, τους κάλεσε η αστυνομία.
"Θα πρέπει να περάσετε από δω για να αναγνωρίσετε ένα πτώμα. Μάλλον πρέπει να είναι ο γιος σας", τους είπαν.
Βουτηγμένοι στη θλίψη, έσυραν τα βήματα τους μέχρι το στο νεκροτομείο. Προς μεγάλη τους έκπληξη τότε είδαν ότι ο γιος τους είχε ένα πόδι και ένα χέρι...

Πηγή: Ο παγκόσμιος δάσκαλος ο Πόνος που διδάσκει σε όλα τα μήκη και τα πλάτης της Γης

Υπενθύμηση: Ο Χριστός δεν εγκατέλειψε το φίλο του το Λάζαρο. Ελπίζω ούτε κι εμείς ο ενας τον άλλον.