Δοκιμή

"Κωστάκη! Πρόσεχε παιδί μου! Θα πέσεις! Θανάση! Τρέξε! Το παιδί"
Ακόμα και τα πουλιά είχαν σταματήσει το τραγούδι τους τρομαγμένα.
Η πλατεία αναστατώθηκε από τις φωνές της μητέρας
Ο Κωστάκης μόλις ξεκίνησε να δοκιμάζει τα πρώτα του βήματα στο γρασίδι.
Μαθαίνει τον πρώτο του χορό. Τα χεράκια του απλωμένα σα φτερούγες.
Δοκιμάζει. Πέφτει. Ξανασηκώνεται. Ξαναπέφτει. Χτυπάει το γόνατο του.
Η μητέρα του πιο εκεί αναμαλλιασμένη από το φόβο φωνάζει.
Δεν έμαθε να ζει ελεύθερη. Είχε αφήσει τον φόβο να την κυβερνά.
"Πρόσεχε Κωστάκη! Θα χτυπήσεις! Περίμενε τη μανούλα!"
Ο μικρός συνεχίζει την Οδύσσεια του στο γρασίδι.
Σαν ένα μικρό κομπιούτερ το μυαλουδάκι του δέχεται το πρόγραμμα της μάνας.
"Θα χτυπήσεις!"
Μεγαλώνοντας θα μάθει να ζει μ αυτό.
Θα αποφεύγει να μαθαίνει μέσα από τη δοκιμή, το λάθος, την ανταμοιβή.
Θα καταφύγει στα βιβλία, στις ειδήσεις, σε όσα ακούει από συγγενείς και φίλους.
Μόνο όποιος έχει την εμπειρία του πόνου, ξέρει τι είναι ο πόνος.
Μόνο όποιος έχει ζήσει την αγάπη, ξέρει τι σημαίνει.
Μόνο όποιος έχει δοκιμάσει να περπατήσει και έχει πέσει ξέρει τι σημαίνει να έχεις πέσει και να σηκωθείς ξανά και να περπατήσεις.