Tuesday, April 3, 2012

συζήτηση

Ξύλινος ο καναπές στην αίθουσα αναμονής. Χωράνε δεν χωράνε τέσσερις άνθρωποι. Συνήθως στριμώγνονται οκτώ με δέκα κάθε πρωί.
Κατα τις δέκα η αίθουσα γεμίζει με ανθρώπους που κουβαλούν μαζί με την αγωνία τους και ένα φάκελο με χαρτιά. Τα γκισέ χωρίζουν την μια αγωνία από την άλλη. Από τη μέσα μεριά ο υπάλληλος χαμένος μέσα στην αβεβαιότητα της ζωής του ελέγχει τα δικαιολογητικά της αβεβαιότητας του δικαιούχου για το επίδομα ανεργίας. Το ξέρουν οτι η τζαμαρία που τους χωρίζει είναι πέρα για πέρα πλασματική.
Κι έτσι όλα τα πρωινά το γραφείο αυτό υποδέχεται και αποχαιρετά ελπίδες και απογοητεύσεις.
Ο Ανδρέας είναι μέρες τώρα που πηγαινοφέρνει το φάκελο του προσπαθώντας να προσθέσει τα δικαιολογητικά που του χρειάζονται.
Σήμερα νιώθει πως δεν έχει άλλη δύναμη. Εφτασε εδώ μόνο και μόνο από συνήθεια. Επειδή του έγινε απαραίτητη η επίσκεψη στα γραφεία. Τον γεμίζει. Αισθάνεται οτι εργάζεται. Κι ας έχει παγώσει το μέσα του. Κάθεται στην άκρη του καναπέ με το γκρι φάκελο στα γόνατά του. Σαν να χορεύει εκεί το μικρό του γιο που δεν αξιώθηκε ακόμη να φέρει στο κόσμο.
"Για ποιο λόγο άλλωστε"...
Οι σκέψεις του είναι τόσο βαριές ώστε δεν έχει τη δύναμη το κεφάλι του να τις αντέξει και γέρνει προς τα εμπρός. Σαν τους γέρους που τους παίρνει ο ύπνος συχνά, σαν προπόνηση...
Τα μάτια του βαραίνουν ωστόσο δεν αφήνεται να παρασυρθεί.
"Κατάθλιψη" του έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου
Σήκωσε τα μάτια του για να δει ποιος αριθμός εξυπηρετείται και αντι γι αυτό συνάντησε άλλα δύο μάτια να τον κοιτούν
Τίναξε το κεφάλι του δυο φορές για να βεβαιωθεί οτι δεν ονειρεύεται
Μπροστά του βρισκόταν τα ωραιότα μάτια που είχε δυο εδώ και πολύ καιρό.
Τους χαμογέλασε.
Το χαμόγελο επέστρεψε σε κείνον.
Δεν μιλούσαν τα χείλη. Παρα μόνο τα μάτια. Οσα είπαν κρατήθηκαν μυστικά από τους άλλους που περνούσαν αδιάφοροι και βιαστικοί.
Ηταν η ωραιότερη κουβέντα που είχε ποτέ με έναν άνθρωπο. Το ωραιότερο χαμόγελο του είχε δει ποτέ. Η πιο χαριτωμένη σανίδα σωτηρίας στο πέλαγο της απόγνωσής του.
Κυρίως επειδή όλα αυτά ανήκαν σε μια κοπέλα που καθόταν σε αναπηρικό καροτσάκι.

No comments:

Post a Comment