φίλημα

“Τώρα που αρρώστησες δεν θέλω να στεναχωριέσαι καθόλου!» του είπε και του χαίδεψε τα λιγοστά μαλλιά.
Εκείνος ανήμπορος σα να βυθίζεται σε κινούμενη άμμο. Πετάρισε τα βλέφαρά του δυο τρεις φορές πασχίζοντας να δει πιο καθαρά το πρόσωπο της γυναίκας του.
«Τι θα απογίνουν τα παιδιά;» τη ρώτησε
Εκείνη του χάρισε ένα καθησυχαστικό χαμόγελο
«Τα έχεις φροντίσει όλα καλέ μου!» του είπε
«Ολα;» ρώτησε αυτός «Πως;»
Του έφερε κοντά στο πρόσωπο του μερικές πυκνογραμμένες κόλλες χαρτιού γεμάτες υπογραφές και χαρτόσημα.
«Αυτό είναι το δώρο σου γι αυτά.» του είπε «Το μόνο που λείπει είναι η συγκατάθεση σου» και του έβαλε στο χέρι ένα στυλό.
Με τρεμμάμενο χέρι εκείνος υπέγραψε τη διαθήκη.
Εκείνη την ώρα περνούσε ο γιατρός πίσω από την πόρτα. Κοίταξε την γυναίκα ερωτηματικά, εκείνη του έγνεψε καταφατικά και αποτέλειωσε το φιλί στο μάγουλο του άνδρα της. Ολο γλύκα, σαν δηλητήριο.
Σχεδόν κανείς δεν άκουσε την τρέμαμενη σκέψη του, γεμάτη παράπονο:
«Με φίλημα προδίδεις την αγάπη μας;»