Σ' αγαπώ.

"Λοιπόν;" τον ρώτησε κοιτώντας τον ίσια στα μάτια
"Τι λοιπόν;" απάντησε εκείνος γυρίζοντας αργά την σελίδα της εφημερίδας του
"Δεν έχεις να μου πεις κάτι;" συνέχισε εκείνη παραμερίζοντας με το χέρι της την εφημερίδα για να αποκαλύψει τον πρόσωπο του άνδρα της
Εκείνος ήρεμα απόθεσε την εφημερίδα στο τραπέζι, ήπιε μια γουλιά από το καφέ του και ακούμπησε στην πλάτη της καρέκλας.
"Είσαι σίγουρη;" τη ρώτησε με το πιο ήρεμο ύφος του κόσμου
"Τι εννοείς;" ρώτησε εκείνη
"Είσαι σίγουρη οτι θέλεις να μάθεις;" ολοκλήρωσε την πρόταση του
Επεσαν με θόρυβο κάποια δευτερόλεπτα σιωπής στο πάτωμα
"Βέβαια!" είπε στο τέλος παίρνοντας θάρρος
"Ωραία λοιπόν, θα σου τα πω όλα, για όλους! Και κυρίως για μας" της είπε εκείνος
"Μια στιγμή!" τον διέκοψε "Μια στιγμή! Ποια όλα;"
"Οσα μας οδήγησαν εδώ που είμαστε! Στο κρυφτούλι που παίζουμε όλον αυτό το καιρό"
"Κρυφτούλι;"
"Μα και βέβαια! Κι εσύ ξέρεις, κι εγώ ξέρω. Τα ξέρουμε όλα"
"Ποια όλα δηλαδή;"
"Για την αγάπη μας που μετανάστευσε σε άλλες αγκαλιές..." είπε εκείνος κοιτώντας έξω από το παράθυρο σα να γύρευε να την ακολουθήσει
"Μη..." τρεμούλιασε η φωνή της "Μην το κάνεις αυτό..."
"Είδες λοιπόν;" της είπε εκείνος και άπλωσε να πάρει πίσω την εφημερίδα του
"Τουλάχιστον.." συνέχισε η γυναίκα "τουλάχιστον...για σήμερα...μπορείς να μου πεις έστω στα ψέματα, πως μ αγαπάς; Μπορείς;" σα να τον ικέτευε
"Μα και βέβαια!" είπε εκείνος καλωσυνάτα. "Σ αγαπώ καλή μου! Σ αγαπώ!"