Ογδόντα

«Εμαθα πήγες στον γιατρό, είναι αλήθεια;» με ρώτησε ο γείτονας μου. Συνομίληκος.
«Πήγα, ναι» του λέω. «Εχθές.»
«Γιατί; Τι έχεις;» με κοιτά με ενδιαφέρον. Ίσως και κάποιο φόβο…. δεν ξέρω…
«Τι να σου πω…δεν κατάλαβα» του απαντώ «Με είχε βάλει να κάνω κάποιες εξετάσεις την περασμένη εβδομάδα και εχθές πήγα για τις απαντήσεις.
«Και;»
«Ε, για την ηλικία σου καλές είναι» μου είπε.
«Για εξηντάρη καλές θα είναι» γέλασε ο φίλος μου
Γέλασα κι εγώ.
«Αυτό είναι;» με ξαναρωτά.
«Οχι. Τον ρώτησα αν θα ζήσω μέχρι τα ογδόντα.»
«Μπα; Και;»
«Με ρώτησε αν καπνίζω, αν πίνω, αν παίρνω ναρκωτικά, δυνατά φάρμακα. Του απάντησα πως δεν κάνω τίποτα απο΄αυτά. Ύστερα με ξαναρώτησε αν τρώω λιπαρά πολλά. Του αρνήθηκα, επειδή ο προηγούμενος γιατρός μου είπε οτι είναι πολύ επιβλαβή για την υγεία μου»
«Συγχαρητήρια!» εκανε ο φίλος.
«Στην συνέχεια» τον έκοψα εγώ «με ρώτησε αν περπατώ, αν κάνω ποδήλατο, παίζω γκόλφ κάτω από τον ήλιο. Του απάντησα αρνητικά. Του είπα οτι αποφεύγω τον ήλιο όσο μπορώ. Μετά με ρώτησε αν παίζω τυχερά παιχνίδια με πάθος, αν οδηγώ γρήγορα αυτοκίνητα, αν ερωτοτροπώ πολύ. Και πάλι του είπα με εμφαση οτι δεν κάνω τίποτα από αυτά.»
«Ε, τότε» με έπιασε από τον ώμο ο γιατρός » τι σε νοιάζει αν θα ζήσεις μέχρι τα ογδόντα;»