φάρμακο αθανασίας

Ηταν ένα υπέροχο πρωινό. Η μητέρα είχε ήδη φύγει για το σχολείο της. Την μεγάλη της αγάπη. Έχουν περάσει ίσαμε 22 χρόνια από τότε που ξεκίνησε να διδάσκει. Κάθε χρόνο η χαρά της για τους μαθητές της μας ξεπερνά όλους.
Ο Θανάσης μπήκε στο αυτοκίνητο και περίμενε τον πατέρα του να έρθει για να τον πετάξει με το αυτοκίνητο μέχρι τη Σχολή του και να συνεχίσει εκείνος για τη δουλειά του.
Ξαφνικά εμφανίστηκε εκείνος κρατώντας στο χέρι του ένα σπρέυ καθαρισμού για τα τζάμια και ένα ρολό χαρτί κουζίνας
"Κράτησε τα σε παρακαλώ" είπε στο Θανάση και κάθισε στη θέση του οδηγού.
"Τι είναι αυτά;" ρώτησε εκείνος κοιτώντας μια τα καθαριστικά μια τον πατέρα του
"Χθες το βράδυ εκεί που κουβεντιάζαμε με την μαμά, μου είπε οτι το μπροστινό τζάμι είναι γεμάτο κουτσουλιές και πρέπει να το καθαρίσει το συντομώτερο. Σκέφτηκα λοιπόν οτι μιας και περνάμε από κει κοντά να κάνουμε μια γρήγορη στάση και να της το κάνουμε λαμπίκο. Έκπληξη."
Ο Θανάσης δεν μιλούσε.
"Μικρέ μου" συνέχισε εκείνος "είναι τα μικροπράγματα που κρατούν την αγάπη ζωντανή!"
Οση ώρα ο πατέρας του καθάριζε το παρμπρίζ του αυτοκινήτου της γυναίκας του, εκείνη είχε βγεί για διάλειμμα. Ο Θανάσης μαγεύτηκε από το χαμόγελο στα χείλη της καθώς καμάρωνε τον άνδρα της. Τότε ήταν που κατάλαβε ο μικρός για άλλη μια φορά τι σημαίνει αθανασία.