[caption id="" align="alignleft" width="308" caption="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFVsYE9TcsrQBPuEFzjEE21StYRpIquOFQNjTUFuwsWkyxGJqmCjGrH1UhcsWy0OXDv3dz7XS2X6qD9Qv-l1Y8as2pwHe0ganYXVs126eEbTw76Y9_Efw1fUJ4Jgtt5b355ATzrzKFztQ/s1600/d1.jpg"]
[/caption]Ο Γιώργος ήταν ο τελευταίος που είχε απομείνει στη τάξη. Ολοι οι συμμαθητές του είχαν φύγει. Τρέχοντας. Είχαν αρπάξει τις τσάντες, τα μπουφάν, τις σημαίες που είχαν φτιάξει με τη δασκάλα και έτρεξαν για τα σπίτια τους. Ο Γιώργος καθόταν σιωπηλός στο θρανίο του. Το βλέμμα του ήταν προσηλωμένο στο τοίχο
«Τι έχεις Γιώργο; Γιατί κάθεσαι ακόμη εδώ; Δεν θα φύγεις;» τον ρώτησε η δασκάλα
«Είμαστε δηλαδή τώρα ελεύθεροι κυρία;» την ρώτησε εκείνος δίχως να πάρει τα μάτια του από το τοίχο
«Μα και βέβαια είμαστε! Δεν είδαμε σήμερα πόσο αγωνίστηκαν οι πρόγονοί μας για να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό; Δεν είδαμε πόσοι έπεσαν στις μάχες; Δεν είδαμε στο τέλος οτι τα κατάφεραν και έδιωξαν τους κατακτητές;»
«Δηλαδή κυρία» ξαναείπε ο μικρός «τώρα απολαμβάνουμε όσα μας χάρισαν με τη ζωή τους;»
«Μα και βέβαια Γιώργο μου! Δεν υπάρχουν κατακτητές σήμερα! Είμαστε ελεύθεροι χάρη στους προγόνους μας!»
Ο Γιώργος σηκώθηκε από το θρανίο του και πλησίασε τη δασκάλα
«Ο μπαμπάς μου λέει οτι δεν άλλαξε τίποτα από τότε. Αντί για Τούρκους έχουμε άλλους. Μου είπε οτι ήρθαν αυτοί, οι άλλοι, και μας ξανασκλάβωσαν. Έτσι λέει. Πάλι λέει πεθαίνουν άνθρωποι. Αυτοκτονούν. Έτσι μου είπε. Πήραν τις δουλειές μας, τα χρήματα μας την ελπίδα μας. Εγώ κυρία δεν τα καταλαβαίνω όλα όσα λέει ο μπαμπάς μου. Όμως βλέπω τα μάτια του πως δακρύζουν την ώρα που μας τα λέει και τα νιώθω στη ψυχή μου. Πότε θα ξαναβρεί δουλειά; Πότε θα ξαναγελάσουμε; Καταλάβατε κυρία;
Η δασκάλα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα της. Οργή ήταν, θυμός ήταν μπορεί και όλα
«Μας λείπει σήμερα κυρία ένας Κολοκοτρώνης, ένας Καραισκάκης! Αυτό έχουμε ανάγκη. Αντε να πάω κι εγώ θα με περιμένει ο πατέρας μου απ έξω»
Η δασκάλα έμεινε μονάχη να κοιτά στα μάτια τον Γέρο του Μωριά. Σαν να του μιλούσε, σα να του ζητούσε.
Ετσι είναι....
ReplyDeleteΔυστυχώς έχει δίκιο ο μπαμπάς του Γιώργου....
Δεν είμαστε ελεύθεροι!
ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
ReplyDeleteΤΗΝ ΣΗΜΕΡΟΝ ΟΥΤΕ ΑΡΕΤΗ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕς
ΟΥΤΕ
ΤΟΛΜΗ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΝΑ ΕΞΕΓΕΡΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ....
ΤΩΡΑ ΠΗΞΑΜΕ ΣΤΟΥς ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥς ΑΝΑΝΔΡΟΥς ΔΥΣΤΥΧΩΣ.
ΑΚΡΙΒΩΣ, ΗΓΕΤΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ.
ReplyDeleteΟ μπαμπας του Γιωργακη δεν του ειπε οτι οι Εχθροι
ReplyDeleteπου μας σκλαβωσαν αυτη τη φορα και μας πηραν
τα λεφτα μας και τις περιουσιες μας δεν ηταν Τουρκοι
αλλα κατι χειροτεροι κατακτητες , ηταν ,,ΕΛΛΗΝΕΣ,,
ηταν ο εσωτερικος εχθρος , ηταν το φιδι στον κορφο
μας. Αλλα με τι καρδια να το πη ο διστυχος πατερας
στο παιδακι του, ασε με Δημητρη γιατι θα κλαψω. Κωστας
Σκλαβωθήκαμε πρώτα στο έχω... σταματήσαμε να φροντίζουμε το είμαι... Φταίμε εμείς που αφήσαμε να μας σκλαβώσουν... Και τώρα πρέπει να βρούμε καινούριους ήρωες.
ReplyDelete