Ποιος ξέρει...

Στο αγρόκτημα του ο μπαρμπα Κώστας είχε ένα γέρικο άλογο που τον βοηθούσε στις δουλειές του λιβαδιού.
Κάποια μέρα δραπέτευσε το άλογο και έφυγε κατα τους λόφους. το έμαθαν οι γείτονες και πέρασαν να δώσουν κουράγιο στον μπαρμπα Κώστα.
"Τι κακοτυχία ήταν αυτή γείτονα;" του είπαν
"Κακοτυχία; Καλοτυχία; Ποιος ξέρει;"
Πέρασε μια βδομάδα και το άλογο επέστρεψε με ένα κοπάδι άγρια άλογα από τους λόφους. Κι αυτή τη φορά πέρασαν οι γείτονες να τον συγχαρούν
"Αυτό θα πει καλοτυχία!" του είπαν. "Είδες που δεν πρέπει να στεναχωριέσαι;"
"Καλοτυχία; Κακοτυχία; Ποιος ξέρει;"
Ο γιος του μπαρμπα Κώστα βλέποντας τόσα άλογα γύρεψε μια μέρα να δαμάσει ένα από αυτά. Ομως έπεσε άσχημα και έσπασε το πόδι του. Όλοι απογοητεύτηκαν με την κακοτυχία του παιδιού
Οχι όμως και ο μπαρμπα Κώστας
"Κακοτυχία; Καλοτυχία; Ποιος να ξέρει;" έλεγε
Δεν πέρασαν καμιά δεκαριά μέρες και κηρύχτηκε πόλεμος. Γενική επιστράτευση. Πέρασαν κι από το χωριό να πάρουν όλους τους νέους στο στρατό. Μόλις όμως είδαν οτι ο γιος του αγρότη ήταν στο κρεβάτι με το πόδι στο γύψο τον άφησαν κι έφυγαν.
Αυτό τώρα ήταν καλοτυχία; Κακοτυχία; Ποιος ξέρει;