Λίγο ακόμη

Το πρωινό της Κυριακής μια υπέροχη ευκαιρία για περίπατο στο πάρκο.
Μια γυναίκα κάθεται δίπλα σε έναν άνδρα σε κάποιο παγκάκι, κοντά στην παιδική χαρά.
"Αυτός είναι ο γιος μου" ειπε η γυναίκα στον άνδρα δείχνοντας το αγοράκι με το κόκκινο μπλουζάκι. "Του αρέσει πολύ να κάνει τσουλίθρα"
"Είναι υπέροχος"! είπε ο άνδρας. "Η κόρη μου είναι το κοριτσάκι με το άσπρο φόρεμα. Της αρέσει να κάνει ποδήλατο."
Σε λίγο κοίταξε το ρολόι του και φώναξε στην κόρη του:
"Τι λες πάμε;"
Το κορίτσι τον παρακάλεσε:
"Πέντε λεπτά ακόμα μπαμπά!"
Εκείνος της έγνεψε καταφατικά και εκείνη συνέχισε χαρούμενη να κάνει βόλτες με το ποδηλατάκι της.
Ύστερα από λίγο της ξανακάνει νόημα:
"Μήπως να πηγαίναμε τώρα;"
"Πέντε λεπτά ακόμα μπαμπάκα μου, σε παρακαλώ!" τον ξαναπαρακάλεσε.
Εκείνος χαμογέλασε και είπε"
"Εντάξει"
"Πρέπει να είστε πολύ υπμονετικός πατέρας" σχολίασε η γυναίκα που καθόταν δίπλα του.
Ο άνδρας χαμογέλασε και είπε"
"Ο μεγάλος της αδελφός ο Γιάννης, σκοτώθηκε σε τροχαίο πέρυσι. Τον χτύπησε ένας μεθυσμένος οδηγός την ώρα που έκανε ποδήλατο εδώ κοντά. Και τι δεν θα έδινα για πέντε λεπτά με τον γιο μου. Ορκίστηκα να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος με την κόρη μου. Αυτή νομίζει οτι της δίνω άλλα πέντε λεπτά να παίξει με το ποδήλατο της. Η αλήθεια είναι οτι κερδίζω εγώ πέντε λεπτά παραπάνω που την βλέπω να χαίρεται."

Μήπως να δίναμε σήμερα και εμείς πέντε λεπτά από τον χρόνο μας σε κάποιον που αγαπάμε;