Διακαινήσιμος

Χριστός Ανέστη!
Ξημέρωσε η Δευτέρα του Πάσχα.
Ομως η χαρά δεν τελείωσε εχθές. Συνεχίζεται και σήμερα.
Την παλιότερη εποχή σε πολλούς τόπους (Πήλιο, Λέσβος, Σάμος) παρουσιάζεται το έθιμο της κούνιας την Δευτέρα και την Τρίτη του Πάσχα. Οι κούνιες αποτελούν αρχαίο έθιμο και θυμίζουν την «αιώρα» των Αθηναίων παρθένων στα Ανθεστήρια, μια από τις λαϊκότερες γιορτές στις αρχές τις Ανοιξης. Γύρω από αυτές συνωστίζονταν γυναίκες και παιδιά. Το λίκνισμα αυτό ήταν ένας τρόπος προβολής μέσα στην κλειστή κοινωνία του χωριού. Σε ορισμένα, μάλιστα, χωριά του Πηλίου την περίοδο της Τουρκοκρατίας κρεμούσαν και καντάρια για να ζυγίζονται όλοι και κυρίως τα κορίτσια.

Μπορεί σήμερα να γυρνάνε όλοι στις δουλειές τους την Τρίτη του Πάσχα, αλλά κάποτε το γλέντι επεκτεινόταν σ’ όλη την υπόλοιπη εβδομάδα ως την Κυριακή του Θωμά και ονομάζονταν διακαινήσιμος ή ασπροβδομάδα. Η αργία του Πάσχα ήταν η πιο μεγάλη και όλη η Διακαινήσιμος θεωρούνταν μια Κυριακή. Στην παλαιά Αθήνα, κάθε νοικοκύρης μετά την Λαμπρή δεν έμπαινε για μια εβδομάδα στο κτήμα του. Ακόμη και σήμερα σε πολλές περιοχές το λαμπριάτικο γλέντι συνεχίζεται.