Μια σοφή γυναίκα, ταξίδευε στα βουνά. Κάποια μέρα, βρήκε μέσα σε ένα χείμαρο μια πολύτιμη πέτρα. Την άλλη μέρα, συνάντησε έναν άλλο ταξιδιώτη, που ήταν πεινασμένος, και η σοφή γυναίκα, άνοιξε το σακκίδιο της για να μοιραστεί μαζί του το φαγητό της. Ο πεινασμένος ταξιδιώτης, είδε την πολύτιμη πετρα και ζήτησε από την γυναίκα να του την δώσει. Εκείνη το έκανε δίχως να διστάσει. Ο ταξιδιώτης έφυγε, χαρούμενος για την καλή του τύχη. Ηξερε οτι η πέτρα άξιζε πολλά, για να του δώσει την σιγουριά μιας ολόκληρης ζωής.
Αλλά, λίγες μέρες αργότερα, γύρισε για να επιστρέψει την πέτρα στην σοφή γυναίκα.
"Σκεφτόμουν" είπε "...δηλαδή ξέρω πόσο πολύτιμη είναι αυτή η πέτρα, αλλά σου την επιστρέφω με την ελπίδα οτι θα μου δώσεις κάτι πιο πολύτιμο. Δώσε μου ό,τι έχεις μέσα στην καρδιά σου...κυρίως; εκείνο που σε έκανε να μου δώσεις αυτή την πέτρα!"
Sunday, July 8, 2012
πιο πολύτιμο
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Δημήτρη μου δε χωρούν λόγια σ' αυτό το υπέροχο, πολύ σημαντικό, κείμενο...
ReplyDeleteΜόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, το ουσιαστικό είναι αόρατο στο μάτι, είπε η αλεπού στο Μικρό Πρίγκιπα.
Αντουάν Ντε Σαιντ Εξιπερύ «Ο μικρός Πρίγκιπας»
Σ' ευχαριστώ από καρδιάς Δημήτρη
Mα νομίζω ότι την αγάπη της την έδωσε ήδη μαζί με την πέτρα, όχι εξ αιτίας καθαυτής της αξίας της, αλλά λόγω της προσωπικής της υπέρβασης. Άλλωστε, πάντα πίστευα ότι οι τσιγγούνηδες άνθρωποι είναι βασικά τσιγγούνηδες στην ψυχή. Το θέμα δεν είναι η αξία των υλικών αντικειμένων, αλλά η μιζέρια και η μικρόνοιά των ανθρώπων να τα αποχωριστούν πολλές φορές μάλιστα χωρίς καν να υποστούν κάποια ατνικειμενική υλική απώλεια.
ReplyDeleteΗ αλήθεια είναι ότι τίποτα δε θα πάρουμε μαζί μας και όλοι την ίδια κατάληξη θα έχουμε. Αν το συνειδητοποιούσαμε αυτό, θα καταλαβαίναμε ότι η προσπάθειά μας να ελέγξουμε το συνάνθρωπό μας είναι ένας μάταιος αποπροσανατολισμός.
ReplyDeleteΗ αγάπη της καρδιάς είναι απ αυτά που ανατρέπουν τους νόμους της φυσικής. ¨οσο πιο πολύ τη διαιρείς(τη μοιράζεις) τόσο πιο πολύ πολλαπλασιάζεται!
ReplyDelete!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ReplyDeleteΔημήτρη, καλή σου μέρα. Διαβάζοντας αυτά τα διηγήματα σου...ανακαλύπτω τον εαυτόν μου και γίνομαι περισσότερο σοφότερος (ηλικιακά) . Κάθε σου διήγημα έχει κάτι άλλο. Δεν βρίσκω λόγια να σου πω το πόσο η απλότητά σου στην διήγηση, μου φέρνει στο μυαλό αρχαίους Έλληνες σοφούς και τα ρητά τους
ReplyDeleteΟ φίλος σου ο Μιχάλης