Έπιασα να σας πω για το αστέρι, εκείνο το φωτεινό περιπλανώμενο των ουρανών, που η μοίρα τό φερε να γίνει κι ο αγγελιοφόρος της αυγής προτού καλά καλάκαληνυχτίσουν τα υπόλοιπα και αγάπες των ανθρώπων και καλωσορίσουν τα όνειρά τους με χρώματα και νότες.
Για κείνο το αστέρι που σαν ξεμάκρυνε από όλα τ' άλλα πήρε να μεγαλώνει και να λαμπρύνει, λες και κάποιος τούπε να μαζέψει όλα τα βλέμματα ανθρώπων και αγγέλων και να κάνει μια ματιά ικετευτική μα και χαρούμενη...
Νάτανε, λέει, μπορετό νά'μουνα εγώ μικρός αλήτης του ουρανού και να διαλέγε εμένα ο Παντοκράτορας της αγάπης για να συμμαζέψω τη ζάλη του κόσμου.
Να, έτσι θα φώτιζα κι εγώ με περισσή έγνοια τον δρόμο μόνο... μόνο... που θα έπρεπε πρωτύτερα να διέκρινα το μονοπάτι και αυτό είναι κάτι που μόνο Εκείνος μπορεί να το κάνει... Γι' αυτό και γεννήθηκε πριν την επιθυμία μου... να στρώσει τον δρόμο για να τον ακολουθήσω εγώ ανοίγοντας μονοπάτι στο Φως...
"Συ, Κύριε, η Οδός, και η Ζωή!"
Χρόνια σας πολλά κι ευλογημένα!
ReplyDeleteΤο Φως της Αγάπης και της ειρήνης του γεννηθέντα Ι. Χριστού μας να φωτίζει τις καρδιές μας!