Παραμονή Χριστουγέννων στην Ιμβρο

Παραμονή Χριστούγεννα, η πρώτη μέρα του Δωδεκαημέρου, και πρώτη δουλειά των Ιμβρίων ήταν να μεταλάβουν.

Το σύνθημα το έδινε από την αυγή, απ' τα βαθιά χαράματα, η καμπάνα της εκκλησιάς που καλούσε τους πιστους να πάνε να κοινωνήσουν. Με το πρώτο σήμαντρο, το πρώτο κάλεσμα, όλοι ήταν στοπόδι, έπρεπε όλοι να βιαστούν να μεταλάβουν γιατι με το ξημέρωμα άρχιζε η δουλειά.

Με ένα φανάρι στο δρόμο να τους φέγγει και το "σταυρό", το πρόσφορο,  τυλιγμένο σε φαντή γαλάζια πετσέτα μ' ένα κερί διπλωμένο σεήμα ξηλιάς, " το ζευγάρι", όπως λέγεται, και λίγγα κουκιά λίβανο, αμοιβή στο παπά που θα τους δώσει την μετάληψη, την Μετάδοση, έφτανανμικρές μικρές ομάδες στην Εκκλησιά.

Ένας παπάς στεκόταν σ' ένα στασίδι με το πετραχήλι στο λαιμό και διάβαζε στην κάθε ομάδα την "συγχώρεση", την ευχή της εξομολόγησης και ύστερα άπλωνε το ανοιχτό βιβλίο για "ο,τι προαιράτε" και καθένας έθετε τον οβολό του. Ύστερα περνούσαν ένας ένας από την βορινή Πύλη και έπαιρναν την κοινωνία με πραγματικό φόβο Θεού.

Με την επιστροφή στο σπίτι ο χυλός για τηγανίτες ήταν έτοιμος. Τις έψηναν και τις έτρωγαν με μπόλικο μέλι. ήταν το πρώτο φαγητό μετά την Μετάδοση.

τον αχό της καμπάνας διαδέχονταν η σκληρή και μακρόσυρτη φωνή του σφαχτού χοίρου, σαν τον θρήνο των γυναικών της Ιουδαίας, όταν ο Ηρώδης έσφαζε τα παιδιά τους.

Στην συνέχεια η διαδικασία να τακτοποιήσουν το κρέας.

Όμως σε όλη τούτοη την φροντίδα να γίνουν όλα όμορφα παραμονεύει ένας κίνδυνος. Το μαγάρισμα του ψημένου κρέατος από τους Καλικάντζαρους.

                                                                                                      συνεχίζεται.......