Νιώθω ιδιαίτερο το χρέος σήμερα να αφιερώσω το ποίημα του Καβάφη " Θερμοπύλες" σε αυτές τις μορφές της φωτογραφίας:
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
Οι άνθρωποι της φωτογραφίας είναι μερικοί από τους λιγοστούς κατοίκους της Ίμβρου σήμερα. Οι μορφές τους είναι επίτηδες θολές, σαν το μέλλον τους. Μαζεμένοι γύρω από της σόμπα, περνάνε τους χειμώνες τους, προβλέποντας πως στο τέλος οι Μήδοι θα διαβούν, ο Μουάμεθ ο Πορθητής θα νικήσει και η κερκόπορτα από καιρό έχει γίνει πέρασμα για την εγκατάλειψη.
No comments:
Post a Comment