Παραμονή Φώτων στην Ιμβρο

Την παραμονή των Φώτων, το κονάκι των καλικάτζαρων, το τζάκι παίρνει φωτιά. Καλά καλά πριν ξημερώσει, απ ολα τα τζάκια έβγαιναν πελώριες κόκκινες φλόγες και ύστερα μαύρος καπνός. Οι νοικοκυρές έβαζαν φωτιά για να κάψουν την καπνιά που μαζεύτηκε όλο το χρόνο, και οι καλικάτζαροι "φωτιά στα μπατζάκια τους", που λενε. Μπροστά στον κίνδυνο, πηδούν από τις καπνοδόχες και όπου φύγει φυγει. μόνο, ώρα κακιά, και τούτη για τους κυνηγημένουν από την φωτιά! Αλλος οχθρός και τούτος. Πιο φοβερός από τον αναμμένο δαυλό και την φωτιά! ο παπάς. Αυτή την ώρα, βγαίνει να αγιάσει τα σπίτια. Πανικός στο ασκέρι των καλικάτζαρων. Ο πρώτος βάζει τις φωνές για να τους μαζέψει και να φύγουν.
Τζάβου τζάβου καλκατζάβου,
αντιστι να φεύγουμε
κι έρχεται ο Σουρλόπαπας
με την αγιαστούρα του
και με την βρεχτούρα του!

Αλλά σαν σ έρθει ένα καλό, περίμενε κι άλλο. Υστερα από τη φωτιά και τον παπά, ο πετεινός. Η φωνή την αυγή που προμηνά τον έρχομό του ήλιου, συνεγείρει όλα τα δαιμόνια και τα τελώνεια και όλους τους εξαποδώ της νύχτας να γίνουν άφαντοι και να αφήσουν ήσυχους τους ανθρώπους.
Φεύγουν οι καλικάτζαροι για να ξανάρθουν του χρόνου πάλι και μακάρι να έρχονται πάντα και να μην τους φάει κι αυτούς το θεριό με τα σιδερένια δόντια που απειλεί να καταβροχθίσει όλες τις ονειροφαντασιές που ομορφαιναν την ζωή μας.

Την παρανονή, μετά τον αγιασμό ο παπάς έβγαινε να αγιάσει όλα τα σπίτια στο χωριό. κρατούσε το σταυρό κι ένα δεματάκι ξερό βασιλικό, τον ακολουθούσε ένα παιδί μ ένα δισάκι περασμένο στους ώμους και το μπακράτσι με τον αγιασμό.
Περνούσε από όλα τα σπίτια, έμπαινε πρώτα στο δωμάτιο που ήταν τα εικονίσματα , τα ράντιζε, ψέλνοντας το "Εν Ιορδάνη" ύστερα όλο το σπίτι και τους ανθρώπους.Ο καθένας έριχνε μέσα στο μπακράτσι ένα νόμισμα. Εδιναν ακόμα κάτι, ό,τι είχε το σπίτι, συνήθως ένα πιάτι σιτάρι που το έριχναν στο δισάκι, ένα πιάτο αμύγδαλα, ένα κομάτι χοιρινό κρέας η λουκάνικο και άλλα τέτοια.
την ημέρα αυτή κανένας δεν έβαζε στο στόμα του ούτε νερό, ώσπου να περάσει ο παπας και να "χαιρετήσουν τον σταυρό" κι αν ακόμη έπρεπε να περιμένουν ολοκληρη τη μέρα.