Τι βλέπεις στον καθρέφτη;

Όταν κοιτάτε το πρόσωπό σας στον καθρέφτη κάθε πρωί, ποτέ δεν σκέφτεστε να αναρωτηθείτε αν το πρόσωπο που βλέπετε είναι πράγματι ο εαυτός σας. Η εικόνα που αντικρίζετε σας φαίνεται οικεία και συμβατή με την μοναδική αντίληψη και αναγνώριση της προσωπικής εικόνας σας.

Όμως μια καινοτομική μελέτη, του έλληνα ερευνητή δρ. Μάνου Τσακίρη, του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό PLoS ONE, έρχεται να ανατρέψει αυτή την κοινή αντίληψη ότι η εικόνα του εαυτού μας είναι σταθερή και αναλλοίωτη. Η μελέτη δείχνει, για πρώτη φορά, ότι η εικόνα που έχουμε για το πρόσωπό μας στην πραγματικότητα μεταβάλλεται μέσω των κοινών εμπειριών που έχουμε με τα πρόσωπα άλλων ανθρώπων.

Η έρευνα αποκαλύπτει ότι η αναγνώριση του προσώπου μας δεν είναι τόσο διαχρονικά σταθερή όσο νομίζουμε. Η ικανότητα των ανθρώπων να αναγνωρίζουν το πρόσωπό τους αλλάζει, όταν παρακολουθούν το πρόσωπο ενός άλλου ανθρώπου να αγγίζεται, την ίδια ώρα που και το δικό τους πρόσωπο αγγίζεται, σαν να κοιτάζουν ένα καθρέφτη.
Έτσι, όταν οι άνθρωποι καλούνται να αναγνωρίσουν την εικόνα του δικού τους προσώπου, διαλέγουν, ανάμεσα σε πολλές παραπλήσιες, εκείνη που περιλαμβάνει και στοιχεία από το πρόσωπο του άλλου ανθρώπου που προηγουμένως έβλεπαν. Αυτό όμως δεν συμβαίνει όταν τα δύο πρόσωπα δεν αγγίζονται ταυτόχρονα, αλλά σε διαφορετικό χρόνο το καθένα.

Σύμφωνα με τον Τσακίρη, το να μοιράζεται κανείς μια εμπειρία (όπως το άγγιγμα) με έναν άλλο άνθρωπο, μπορεί να αλλάξει την αντίληψη που έχουμε για το δικό μας πρόσωπο και γενικότερα για τον εαυτό μας. Σαν συνέπεια των κοινών εμπειριών, τείνουμε να αντιλαμβανόμαστε τους άλλους ανθρώπους σαν πιο παρόμοιους με μας και αυτό έχει επίπτωση επίσης στην αναγνώριση του δικού μας προσώπου.
Αυτή η διαδικασία ίσως βρίσκεται στη ρίζα της κατασκευής της ταυτότητας του εαυτού μας σε ένα κοινωνικό πλαίσιο, σύμφωνα με τον δρ. Τσακίρη, η έρευνα του οποίου χρηματοδοτήθηκε από το Συμβούλιο Οικονομικής και Κοινωνικής Έρευνας της Βρετανίας.

Όπως επίσης επισημαίνεται στη μελέτη, αν κάποιος αισθάνεται ότι οι άλλοι (π.χ. άτομα διαφορετικού φύλου ή χρώματος) του μοιάζουν περισσότερο, τότε μπορεί να τους συμπεριφερθεί διαφορετικά, με λιγότερα στερεότυπα.

Πηγή: Flash.gr