το δώρο

"Γιατί τέτοια διάθεση σήμερα;" ρώτησα τον οδηγό του λεωφορείου που με πήγαινε στο κέντρο.

"Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς Ερημίτη!" μου λέει

"Μα γιατί; Τι σου συμβαίνει;"

"Σου είμαι και λίγο θυμωμένος!"

"Εμένα; Γιατί;"

"Ολο λες πως τα πράγματα θα πάνε καλά! Πως να τα βλέπεις θετικά και άλλα τέτοια!"

"Ε, ναι, και λοιπόν; Αυτό σε κάνει να μελαγχολείς;"

"Εμ βέβαια! Επειδή σε μερικά δικά μου ζόρια, κάνω κουράγιο και υπομονή, φτάνω στο τέλος, αλλά εκεί είναι ακόμα πιο στραβά! Λέω από μέσα μου, τούτος ο Ερημίτης κατέβηκε στην πόλη για να μας δουλέυει!"

Χαμογέλασα καλόκαρδα και του χαιδεύω την πλάτη.

"Είσαι τυχερός!" του λέω και ανοίγω τον σάκο μου. "Εχω μαζί μου ένα δωράκι, να το βάλεις εδώ, δίπλα στο τιμόνι σου να το βλέπεις!"

Με την άκρη του ματιού του κοιτάει το χέρι μου και εκείνο που κρατούσα.

Αν καμιά φορά μπεις στο λεωφορείο του, να προσέξεις εκεί στο τιμόνι, από την μεριά του παραθύρου θα το δεις. Μπορεί να είναι και σε σένα χρήσιμο: