Πριν από δυο χρόνια, αν ο θυμός και ο φόβος δεν βοήθησαν να το απωθήσουμε, γίναμε μάρτυρες της άλλης μεγάλης φωτιάς, της Πάρνηθας.
Αλήθεια πόσους βιασμούς μπορεί να αντέξει η ψυχή ενός ανθρώπου...
Λοιπόν, ανασκάλεψα σήμερα κάτι φωτογραφίες και βρήκα αυτήν εδώ:

Αυτός είναιο Πέτρος. Μια μικρή παπαδίτσα (που ανήκει στο είδος καλόγερος- Papus major) κοιτάζει με θλίψη τα αποκαίδια της ζωής του. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από τον Παναγιώτη Λυτσούδη μέλος της WWF. Κατάφεραν να σωθούν λοιπόν ο Πέτρος και ο αδελφός του ο Παύλος. Τα ονόμασαν έτσι επειδή βρέθηκαν ανήμερα της γιορτής.
Σήμερα, φοβάμαι πως όσο κι αν ψάξει κανείς, δεν θα βρει το παραμικρό ίχνος ζωής. Στο τοπίο που είναι κρανίου τόπος. Αλλά μελλοντικά οικισμός. Επειδή το έχουμε ξαναδει πολλές φορές τούτο το σκηνικό.

Καληνύχτα Σεβάχ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...