Thursday, February 17, 2011

Αταίριαστη (;) φιλία

Είπα να τολμήσω να μεταφέρω λίγο από  το κλίμα και τις διεργασίες της σχολικής μου τάξης σ' αυτή την ανάρτηση. Κι αυτό, επειδή θαρρώ πως είναι κάτι τοσο δυνατό που μερικές φορές νιώθω πως είναι σα να γρονθοκοπεί  τοίχους για να βγεί "προς τα έξω".
Λέω λοιπόν, θα τολμήσω, επειδή  υπάρχουν γονείς, που ίσως να ενδιαφέρονταν να ακούσουν τι λένε τα παιδιά τους, όταν αφήνουν κατα μέρος τα Μαθηματικά κατεύθυνσης, τα Αρχαία κλπ, και ανοίγουν την καρδιά τους, σε κείνον που έχει διάθεση να τα ακούσει.
Ειλικρινά, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια ανάμεσά τους, ούτε στιγμή δεν έπαψα να ευγνωμονώ το Θεό, τις συγκυρίες, δεν ξέρω ποιόν να πρωτοευχαριστήσω, που με οδήγησε στους νεαρούς μου μαθητές.
Ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, σήμερα πια με την βοήθεια της τεχνολογίας, από τα πέρατα του κόσμου έχουμε με τους παλιούς μαθητές μου, το ίδιο μεράκι για επικοινωνία. Είτε μεσω αυτού που το λένε "φατσοβιβλίο", είτε μέσω τηλέφωνο, είτε με χίλια δυο άλλα μέσα, με το κυριότερο από αυτά να είναι η ανεξάντλητη αγάπη που δεν γνωρίζει περιορισμούς.
Ας είναι.
Η συζήτησή μας περιστρέφονταν και συχνά περιστρέφεται γύρω από το θέμα "οικογένεια".
Ποιοί δεσμοί την κρατούν ενωμένη, αν ο παραδοσιακός της ρόλος είναι ακόμα καθοριστικός για την δομή της σύγχρονης κοινωνίας και άλλα παρόμοια. Δέχτηκα την ακόλουθη ερώτηση:
- Είναι σημαντικό να διατηρούνται αναλοίωτοι οι ρόλοι  στην οικογένεια για την ομαλή λειτουργία της;
- Ε φυσικά, απάντησα εγώ, με όλη τη σοφία του διδάσκοντος.
- Εγώ κύριε,  βαρέθηκα τη μαμά μου να μου λέει κάθε μέρα χίλιες φορές, πως θέλει να είμαστε δυό καλές φίλες. Εγώ κύριε, έχω ανάγκη από την μητέρα μου και όχι από μια φίλη. Φίλες μπορώ να βρώ όσες θέλω, μαμά όμως μόνο μία. εκείνη δεν το καταλαβαίνει και κάθε μέρα έχουμε την ίδια ιστορία.
Το σημαντικό βέβαια είναι όπως καταλαβαίνετε οτι δεν έμεινε ασχολίαστη αυτή η παρατήρηση αλλά βρήκε άψογη επιδοκιμασία από όλα τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, που όλα είχαν να μοιραστούν πολλές παρόμοιες εμπειρίες από το δικό τους σπίτι.


Η συνέχεια της συζήτησης είναι ανοιχτή για όλους: μαθητές, γονείς και ...αναγνώστες αυτης της ανάρτησης.

3 comments:

  1. [...] This post was mentioned on Twitter by EL DA, Dimitris Karavasilis. Dimitris Karavasilis said: Αταίριαστη (;) φιλία http://goo.gl/fb/PFX0Z [...]

    ReplyDelete
  2. μια μαμά μπορεί να είναι φιλική μαμά...αλλά μεχρις εκεί...οι φιλίες έρχονται και παρέρχονται...σου λένε , τους λές...ως κόρη δεν μπορεί να αποφασίζει η μαμά για το τί θέλεις εσύ και ως μαμά δεν γίνεται να μοιράζεσαι (ολα) τα αισθήματα και τις σκέψεις με την νεώτερη γενιά....αυτό το ¨εμένα μου τα λέει όλα¨με κάνει και χαμογελάω με υπολείμματα πίκρας όταν το ακούω...φυσικά δεν στα λέει όλα αλλά μόνον αυτά που ξερει ότι θέλεις να ακούσεις και ακόμα πιο φυσικά ειναι απαράδεκτο να της μεταφέρεις την συσσωρευμένη γνώση (;) σου απόρροια των λαθών σου...

    ReplyDelete
  3. Παυλίνα ΠαμπούδηFebruary 18, 2011 at 9:12 AM

    Καλησπέρα! Εγώ πιστευω πως η εποχή προωθεί το μοντέλο του "ανθρώπου με τις πολλές ιδιότητες". Τέλος εποχής για τους, δοκιμασμένους μεν αλλά μονοδιάστατους και μονότονους, "ρόλους". Το βρίσκω πιο φυσιολογικό όλοι να είναι απ' όλα, και κατά περίσταση να συμπεριφέρονται (σωστά πάντα) ως γονιός ή ως φίλος ή ως δάσκαλος ή ως μαθητής ή ακόμα και απλώς ως "σπίτι"!

    ReplyDelete