"Έλα ηρέμησε!" προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει η μάνα.
"Πως να ηρεμήσω... δεν ξέρω τι να διαλέξω...."
"Βλέπεις Ερημίτη τι τραβάμε;" με κοίταξε απεγνωσμένα
"Δεν καταλαβαίνω" είπα εγώ κουνώντας το κεφάλι
"Η κόρη μου!"
"Την βλέπω που δεν αποφασίζει" είπα εγώ τελειώς φυσικά
"Και είναι λίγο αυτό;" με ρωτά σχεδόν έξαλλη η μάνα, μη μπορώντας να βοηθήσει καθόλου
"Θέλεις να λύσω εγώ τον γόρδιο δεσμό;" πρότεινα
"Θα με υποχρεώσεις!" με παρακάλεσε
Η αλήθεια είναι οτι είναι ευλογία να έχεις τόσες πολλές επιλογές στην διάθεση σου. Να μπορείς να σταθμίζεις και να προχωράς. Για τις σπουδές, για το μέλλον, για τις σχέσεις...σχεδόν - επιμένω - σχεδόν για τα πάντα.
"Λοιπον;" με σκούντηξε η μάνα
"Εχεις διαβάσει την Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων;" απευθυνομαι στην μικρή. Εκείνη ακουμπισμένη στο τραπέζι με το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια κούνησε καταφατικά το κεφάλι.
"Ε, τότε θα ξέρεις και την λύση στο πρόβλημα σου" χαμογέλασα
Κατέβασα από την βιβλίοθήκη το βιβλίο και άνοιξα στην παρακάτω σελίδα:
No comments:
Post a Comment