Προτου μας αφήσει τούτη η μέρα, και οι μνήμες της περάσουν στο παρελθόν, προσπάθησα και κράτησα μερικές. Είναι από αυτές που πονούν. Μερικοί θα ήθελαν να ξεχάσουν τα γεγονότα, αλλά εκείνα μας στοιχειώνουν. Πρέπει. Πρέπει να ειπωθούν για πολλοστή φορά.
Ετσι για να αγιάσει η μνήμη όσων άδικα για μια φορά ακόμα, έπεσαν θύματα....
Τούτα ήταν τα γεγονότα όπως μου τα διηγήθηκε ο παππούς, και τα έχω καταγράψει στο βιβλίο μου "Μικρασίας Έρως". Ετσι δεν θα μπορούσα να τα παραλείψω...
Την θύμηση του να έχω...εύχομαι...
No comments:
Post a Comment