Παιδεία δίχως αγάπη μοιάζει με "κύμβαλον αλαλάζον".
Διάλεξα δυο λόγια από τον Γρηγόριο Νύσσης, τον ένα από τους Ιεράρχες και τα πασπάλισα μ εκείνατου γέροντα Πορφύριου, για να μοσχομυρίσει το ιστολόγιο σήμερα που "γιορτάζει" κιόλας!
"Παίρνεις κάτι από την φύση εκείνου στο οποίο μετέχεις. Για παράδειγμα η ανάσα σου αρωματίζεται όταν δοκιμάσεις ένα αρωματικό φυτό ενώ γίνεται δυσάρεστη αν φας σκόρδο η κάτι ανάλογο... και επειδή στην αγαπητική σχέση ζυμωνόμαστε με εκείνο που αγαπάμε, γι' αυτό γινόμαστε ο,τι διαλέγουμε να αγαπάμε.!!!
Για να συμπληρώσει ο Γέροντας Πορφύριος:
Όποιος θέλει να γίνει χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής. Πρέπει να πονάεις. Ν' αγαπάεις και να πονάεις. Να πονάεις γι' αυτόν που αγαπάεις. Η αγάπη κάνει κόπο για τον αγαπημένο. Όλη νύχτα αγρυπνεί, τρέχει, ματώνει τα πόδια, για να συναντηθεί με τον αγαπημένο. Κάνει θυσίες και δεν λογαριάζει τίποτα!
Ναμαστε καλά λοιπόν για να γινόμασε ό,τι αγαπάμε!
No comments:
Post a Comment