Ο Ατρόμητος

Η Μαρία και ο Θανάσης είχαν ένα σκύλο. Τον Ατρόμητο.
Ο Ατρόμητος ήταν άλλο πράγμα. Είχε μερικές ιδιορυθμίες. Οποτε το ζευγάρι είχε επισκέψεις στο σπίτι, κυρίως όταν φιλοξενούσαν κάποιον, τον προειδοποιούσαν να μην αφήνει τις βαλίτσες του ανοιχτές επειδή ο Ατρόμητος θα έπαιρνε οτιδήποτε του γυάλιζε στο μάτι. Βέβαια όλο και κάποιος θα ξεχνούσε να κλείσει τις αποσκευές του και όλο και κάτι θα τους έλειπε. Τότε η Μαρία και ο Θανάσης πήγαιναν στο κουτί με τα παιχνίδια του Ατρόμητου και έβρισκαν το χαμένο θησαυρό μαζί με τα υπόλοιπα παιχνίδια του. Ο Ατρόμητος πάντα έβαζε ό,τι έβρισκε μέσα στο κουτί με τα παιχνίδια του και φρόντιζε να μένουν εκεί.
Μια μέρα η Μαρία διαγνώστηκε με καρκίνο του στήθους. Κάτι της έλεγε μέσα της οτι δεν θα τα κατάφερνε να βγει ζωντανή από αυτή τη περιπέτεια της.  Κανόνισε να κάνει διπλή μαστεκτομή, μήπως και προλάβει κάτι.
Την προηγούμενη νύχτα προτού κάνει εισαγωγή στο νοσοκομείο, κρατούσε τον Ατρόμητο στην αγκαλιά της και τον χάιδευε. Τότε ξαφνικά μια σκέψη περνάει μέσα από το μυαλό της. Μια σκέψη που την τρόμαξε πιο πολύ και από το δικό της ενδεχόμενο θάνατο
«Τι θα απογίνει ο Ατρόμητος αν πάθαινε εκείνη κάτι; Ναι μεν ήταν ο Θανάσης αλλά ο Ατρόμητος ήταν δικός της. Δεν θα καταλάβαινε οτι δεν ήθελε με τίποτα να τον εγκαταλείψει και οτι τον αγαπούσε πολύ!»
Με αυτή τη στεναχώρια πήγε στο νοσοκομείο. Τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν όπως τα περίμεναν οι γιατροί. Η κατάσταση ήταν χειρότερη από όσο περίμεναν. Ετσι η Μαρία έμεινε στο νοσοκομείο για αρκετό καιρό. Οταν επιτέλους ήρθε η ώρα να πάρει εξιτήριο, με πολύ δυσκολία πήγε στο σπίτι. Αισθάνονταν πολύ κουρασμένη  και αδύναμη. Ο Θανάσης τη βοήθησε να ξαπλώσει στο καναπέ.
Ο Ατρόμητος ήταν πιο πέρα και παρατηρούσε την άφιξη της Μαρίας. Τον φώναξε να έρθει κοντά της αλλά εκείνος έμεινε ακούνητος στη θέση του. Μην έχοντας η Μαρία άλλη δύναμη αποκοιμήθηκε εκεί στο καναπέ.
Οταν ξύπνησε ένιωσε ένα παράξενο συναίσθημα. Στην αρχή δεν μπορούσε να καταλάβει που βρισκόταν. Ζέστη ερχόταν από το κεφάλι της και το υπόλοιπο σώμα της ήταν βαρύ και ζεστό επίσης. Πέρασε λίγη ώρα για να αντιληφθεί τι είχε γίνει.
Ηταν καλυμμένη από πάνω μέχρι κάτω με τα παιχνίδια του Ατρόμητου.
Οση ώρα εκείνη κοιμόταν το σκυλί πήγαινε πέρα δώθε στο κουτί με τα παιχνίδια του και την είχε καλύψει με τους θησαυρούς του. Η Μαρία εκείνη την ώρα ξέχασε το θάνατο. Αντίθετα μέρα με τη μέρα μαζί με τον Ατρόμητο πήγαιναν βόλτες μακρινές και ξεχνούσαν τα πάντα.
Εχουν περάσει 12 χρόνια από τότε και η Μαρία δεν έχει παρουσιάσει υποτροπή.
Οσο για τον Ατρόμητο ακόμα κλέβει θησαυρούς όπου βρεί και τους καταχωνιάζει μέσα στο κουτί με τα παιχνίδια του. Η Μαρία όμως είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός του.