Sunday, July 26, 2009

μάλλον χρησιμεύουν

Ύστερα από μια ζεστή καλοκαιριάτικη μέρα, ο Ερημίτης αποζήτησε λίγη σκιά να ξαποστάσει.
Του την πρόσφερε απλόχερα ένα δένδρο που ασκήτευε στην άκρη ενός πεζοδρομίου.
Σκαλοπατάκι βρήκε πρόθυμο και απόθεσε εκεί το βάρος του κορμιού του. Οι σκέψεις του ξεκουράζονταν σε άλλα επίπεδα... λίγο πιο ψηλά.
"Γιατί κάθεσαι μόνος εδώ, Ερημίτη;" τον πλησίασε ένα νεαρό ζευγαράκι
Φαίνεται οτι έρχονταν από την θάλασσα. Είχαν ζωγραφισμένη πάνω στα κορμιά και στα μάτια τους, όλο της το γαλάζιο.
"Ποτέ δεν είμαι μόνος!" απάντησε εκείνος και συνέχιζε να τους κοιτάζει, όπως ξέρει εκείνος
"Χμμ... δύσκολη ώρα για φιλοσοφίες και μάλιστα στο δρόμο" χαριτολόγησε η νεαρά. "Θέλεις να σου προσφέρουμε ένα κρύο νερό; Μένουμε σε τούτη την πολυκατοικία.
Νεανικό το σπίτι.
Ο Ερημίτης ένοιωσε να τρέχουν από παντού χείμαρροι. Βουητό Η αρχέγονη δύναμη της νιότης.
Μα ήταν όλα τόσο υπόκωφα.
"Τι έχετε κρυμμένο;" τους ρώτησε
"Δεν καταλαβαίνουμε" είπαν εκείνοι με ένα στόμα, φέρνοντας το παγωμένο νερό.
Ο Ερημίτης το κοίταξε για ένα λεπτό.
"Αυτό είναι!" είπε. "Πόσα κομπιούτερ έχετε εδώ;"
"Τέσσερα! είπε ο νεαρός "εργάζομαι σε μια εταιρία και..."
Κοίταξε ολόγυρα ο Ερημίτης και ύστερα μέσα στο μυαλό του σχημάτησε την παρακάτω εικόνα, περιγράφοντας την στο ζευγάρι με χιούμορ αλλά και πόνο μαζι:
7-9-2008 8-31-47 πμ.png

No comments:

Post a Comment