Αυτός που κρέμασε τον ήλιο
στο μεσοδόκι τ’ ουρανού
κρέμεται σήμερα στο ξύλο
ίλεως, Κύριε, γενού.
Και στ’ ασπαλάθια της ερήμου
μια μάνα φώναξε, παιδί μου.
Με τ’ Απριλιού τ’ αρχαία μάγια
με των δαιμόνων το φιλί
μπήκε στο σπίτι κουκουβάγια
μπήκε κοράκι στην αυλή
κι όλα τ’ αγρίμια στο λαγκάδι
πήραν το δρόμο για τον Άδη.
Θα ξανασπείρει καλοκαίρια
στην άγρια παγωνιά του νου
Αυτός που κάρφωσε τ’ αστέρια
στην άγια σκέπη τ’ ουρανού
κι εγώ κι εσύ, και εμείς κι οι άλλοι
θα γεννηθούμε τότε πάλι.
Νίκος Γκάτσος
Σ' ευχαριστώ Δημήτρη για το υπέροχο ποίημα. Να φύγει η παγωνιά του νου αλλά και της καρδιάς για να φωλιάσει η Αγάπη. Το υπέρτατο δίδαγμα της Θυσίας του Θεανθρώπου.
ReplyDeleteΣου εύχομαι από καρδιάς Καλή Ανάσταση και Καλή Αναγέννηση όλων μας σε νου και καρδιά και ό,τι καλύτερο για σε σένα και την οικογένειά σου.
Καλή Ανάσταση...με πολλή Αγάπη....!!!
ReplyDelete