Η καλύβα σου έγινε στάχτη

Ο μοναδικός επιζών από το νοαυάγιο ξεβράστηκε σε ένα μικρό έρημο ξερονήσι. Επεσε στα γόνατα παρακαλώντας τον Θεό να τον σώσει. Κάθε μέρα κοιτούσε επίμονα τον ορίζοντα, μήπως και φανεί βοήθεια. Τίποτα. Εξαντλημένος, κατάφερε να φτιάξει μια μικρή καλύβα για να τον προστατεύει από τα στοιχεία της φύσης και για να αποθηκεύσει μέσα εκεί τα λίγα του υπάρχοντα.
Μια μέρα, επιστρέφοντας από την ολοήμερη αναζήτηση για φαγητό, είδε οτι η καλύβα του είχε πιάσει φωτιά. Οι φλόγες ήταν τεράστιες. Ο καπνός είχε φτάσει μέχρι τον ουρανό.
Το χειρότερο που θα μπορούσε να φανταστεί είχε συμβεί. Τα είχε χάσει όλα. Θυμωμένος γύρισε τα μάτια του στον ουρανό φωνάζοντας "Πως μπόρεσες να μου το κάνεις εμένα αυτό;".
Την άλλη μέρα, νωρίς το πρωί ξύπνησε από τον ήχο ενος πλοίου που πλησίαζε. Είχε έρθει να τον σώσει.
"Πως ξέρατε οτι είμαι εδω;" ρώτησε τον επικεφαλής της ομάδας που προσάραξε στο νησί. "Είδαμε το σινιάλο σας με την φωτιά και τον καπνό" απάντησε εκείνος.
Οταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θα ήθελες, πρόσεξε μη χάσεις την καρδιά σου. Την επόμενη φορά που θα "γίνει στάχτη η καλύβα σου" ίσως είναι ένα σημάδι με καπνό για να σε επισκεφτεί κάποιο "πλοίο"!