Τα κρυμμένα ερωτηματικά

Κάθε φορά που βρισκόμαστε στο κατώφλι του νέου έτους, ερχόμαστε αντιμέτωποι με εκείνα τα ερωτηματικά που λες και τα έχουμε κρυμμένα μέσα μας έναν ολόκληρο χρόνο.

Πόσο συνεπής ήμουν στους στόχους που είχα βάλει για φέτος;

Τι μαθήματα πήρα από τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες μου;

Δύσκολα, όμως πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα, το βαθμό που δεν παραμένουν μόνο ερωτήματα αλλά επιζητούν και τις ανάλογες απαντήσεις.

Όταν με θάρρος σταθούμε μπροστά τους, μπορεί ν' ανακαλύψουμε ότι ναι μεν δεν ήμασταν σε όλα συνεπείς όμως είναι αλήθεια πως δεν είμαστε ίδιοι όπως  πέρυσι. Κάτι άλλαξε. Στον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας, τους άλλους και τον κόσμο. Γίναμε πιο υπεύθυνοι. Προσπαθήσαμε να γίνουμε πιο χαρούμενοι.

Μα θέλει προσπάθεια η χαρά;

Αυτή κι αν θέλει.

Αναλογιζόμαστε τον κόσμο μας και εισπράττουμε απογοήτευση, θυμό, θλίψη και μιζέρια. Η χαρά είναι μια επαναστατική στάση απέναντι στη ζωή. Θέλει κουράγιο, θέλει δύναμη ψυχής, επειδή μόνο αυτή μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Μόνο αυτή έχει ελπίδα μέσα της.

Αυτός λοιπόν είναι ένας στόχος που αξίζει να τον ανανεώνει κανείς κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Να προσπαθεί να βρίσκει τη χαρά μέσα στο κάθε τι. Να μάθει να βλέπει το ποτήρι του όπως λέμε μισογεμάτο.

Η καινούργια χρονιά, μπορεί να είναι μια ψευδαίσθηση, ουσιαστικά δεν αλλάζει κάτι στον κόσμο, όμως αλλάζει μέσα μας. Αυτές οι αποφάσεις, αυτά τα ερωτήματα και οι απαντήσεις, μας πάνε ένα σκαλοπάτι πιο πάνω. Δεν λέω πιο πέρα αλλά πιο πάνω. Επειδή για εκεί είμαστε γεννημένοι, όχι για το μακριά αλλά για το ανώτερο, το ψηλότερο.

Ο παλιός και ο καινούργιος χρόνος λοιπόν είναι ο παλιός και ο καινούργιος μας εαυτός. Είμαστε εμείς που προχωράμε η μένουμε στάσιμοι. Εμείς προτείνουμε να μην μείνουμε στα παλιά. Βαλτώνουμε και δεν κάνουμε καλό σε κανέναν. Καινούργιες προκλήσεις, άλλοι στόχοι, μικροί η μεγάλοι θα στολίσουν τις μέρες που έρχονται. Η ευχή είναι πως την επόμενη φορά του απολογισμού να έχουμε να μετρήσουμε περισσότερα από όσα έχουμε σήμερα.

Σκέψεις που ακούγονται στο πέλαγο του διαδικτύου