Ένας φωτογράφος απαθανατίζει όλα τα στάδια του καρκίνου που πέρασε η γυνάικα τους ως το τέλος…
Κάτι τέτοιες στιγμές σε κάνουν να ξυπνάς. Σήμερα το πρωί ο φίλος Ίωνας μου έστειλε στο mail μου αυτές τις φωτογραφίες και μου μετέφρασε το κείμενο από τα ισπανικά στα ελληνικά.
Πρόκεται για τις στιγμές που απαθανάτισε ο φωτογράφος Angelo Merino τη σύζυγό του Jennifer κατά τη διάρκεια όλων των σταδίων του καρκίνου μέχρι το τέλος.
Κοιτάζοντάς τις αντιλαμβάνομαι ότι σημαντικότερο αγαθό είναι η ίδια μου η ζωή. Το ότι ακόμη μπορώ και ανοίγω τα μάτια κάθε πρωί, ότι μπορώ να δω το φως της ημέρας, ότι μπορω να αγγίζω, να αισθάνομαι, να αγαπώ, να ονειρέυομαι… Ότι ζω. Έχω το πολυτιμότερο αγαθό, τη ζωή μου. Ας μην την σπαταλώ. Οι στιγμές τις Τζένιφερ είναι συγκλονιστικές.
Ο σύζυγός της συνοδεύει τις φωτογραφίες του με το πιο κάτω κείμενο:
«Δυστυχώς η πλειοψηφία του κόσμου προτιμά να μη συζητά αυτές τις πραγματικότητες. Ο κόσμος νομίζει ότι πρόκειται γενικά κι αόριστα για μια εμπειρία που αν επιβιώσεις, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Όμως η κανονικότητα δεν υφίσταται στα χωρικά ύδατα του καρκίνου. Αυτοί που πάσχουν, πρέπει να καθορίζουν μια νέα πραγματικότητα κάθε μέρα. Πως μπορούν όμως να καταλάβουν αυτό που ζούσαμε κάθε μέρα; Οι φωτογραφίες μου δείχνουν αυτή την “συμβίωση”. Δείχνουν τις προκλήσεις, τις δυσκολίες, τον φόβο, την θλίψη και την ελπίδα που η Τζένιφερ είχε να αντιμετωπίσει ενώ πάλευε με την ασθένεια. Το σημαντικότερο όμως από όλα: αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν την αγάπη μας».
Το κείμενο και στα ισπανικά:
«Desgraciadamente, la mayoría de la gente prefiere no escuchar estas realidades. La gente asume que el tratamiento te hace mejor persona, que la vida vuelve a la normalidad. Pero la normalidad no existe en el territorio del cáncer. Quienes sufren cáncer tienen que definir una nueva normalidad cada día. ¿Cómo podían entender los demás lo que teníamos que vivir cada día? Mis fotografías muestran esta cotidianidad. Muestran los desafíos, las dificultades, el miedo la tristeza y la soledad que Jennifer tuvo que afrontar mientras luchaba contra su enfermedad. Y lo más importante de todo: estas fotografías muestran nuestro amor.»
Ίωνά μου σε ευχαριστώ!
............... Χωρίς λόγια..........
ReplyDeleteΠριν 20 μόλις μέρες ο σύζυγός μου (και πατέρας της Ράνιας)είχε μια εντελώς τυχαία... συνάντηση με τον καρκινο.Ασυμπτωματικό τον είπαν όμως δεν τον ερμηνεύουν (μια που ποτέ δεν κάπνισε) και σε λίγες μόνο μέρες γυρίσαν όλα ανάποδα.είναι κιόλας στην εντατική.Ζήστε την κάθε στιγμή ,στιγμές είναι η ζωή μας όχι...μέρες.στιγμές!
ReplyDelete[...] Κάτι τέτοιες στιγμές σε κάνουν να ξυπνάς. Σήμερα το πρωί ο φίλος Ίωνας μου έστειλε στο mail μου αυτές τις φωτογραφίες και μου μετέφρασε το κείμενο από τα ισπανικά στα ελληνικά. Πρόκεται για τις στιγμές που απαθανάτισε ο φωτογράφος Angelo Merino τη σύζυγό του Jennifer κατά τη διάρκεια όλων των σταδίων του καρκίνου μέχρι το τέλος. Κοιτάζοντάς τις αντιλαμβάνομαι ότι σημαντικότερο αγαθό είναι η ίδια μου η ζωή. Το ότι ακόμη μπορώ και ανοίγω τα μάτια κάθε πρωί, ότι μπορώ να δω το φως της ημέρας, ότι μπορω να αγγίζω, να αισθάνομαι, να αγαπώ, να ονειρέυομαι… Ότι ζω. Έχω το πολυτιμότερο αγαθό, τη ζωή μου. Ας μην την σπαταλώ. Οι στιγμές τις Τζένιφερ είναι συγκλονιστικές. Ο σύζυγός της συνοδεύει τις φωτογραφίες του με το πιο κάτω κείμενο: «Δυστυχώς η πλειοψηφία του κόσμου προτιμά να μη συζητά αυτές τις πραγματικότητες. Ο κόσμος νομίζει ότι πρόκειται γενικά κι αόριστα για μια εμπειρία που αν επιβιώσεις, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Όμως η κανονικότητα δεν υφίσταται στα χωρικά ύδατα του καρκίνου. Αυτοί που πάσχουν, πρέπει να καθορίζουν μια νέα πραγματικότητα κάθε μέρα. Πως μπορούν όμως να καταλάβουν αυτό που ζούσαμε κάθε μέρα; Οι φωτογραφίες μου δείχνουν αυτή την “συμβίωση”. Δείχνουν τις προκλήσεις, τις δυσκολίες, τον φόβο, την θλίψη και την ελπίδα που η Τζένιφερ είχε να αντιμετωπίσει ενώ πάλευε με την ασθένεια. Το σημαντικότερο όμως από όλα: αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν την αγάπη μας». Το κείμενο και στα ισπανικά: «Desgraciadamente, la mayoría de la gente prefiere no escuchar estas realidades. La gente asume que el tratamiento te hace mejor persona, que la vida vuelve a la normalidad. Pero la normalidad no existe en el territorio del cáncer. Quienes sufren cáncer tienen que definir una nueva normalidad cada día. ¿Cómo podían entender los demás lo que teníamos que vivir cada día? Mis fotografías muestran esta cotidianidad. Muestran los desafíos, las dificultades, el miedo la tristeza y la soledad que Jennifer tuvo que afrontar mientras luchaba contra su enfermedad. Y lo más importante de todo: estas fotografías muestran nuestro amor.» Ίωνά μου σε ευχαριστώ! πηγη [...]
ReplyDelete