Στον καθρέφτη

Το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη διαφέρει από την αντίληψη που έχουν οι άλλοι για εμάς και οφείλεται στη διαφορετική οπτική γωνία που κοιταζόμαστε αφού ο παρατηρούμενος βλέπει ανεστραμμένο το είδωλό του. Αυτό έδειξε πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου St. Andrew, η οποία δημοσιεύεται στο περιοδικό Vita.
Οι ερευνητές του Εργαστηρίου Αντίληψης, εξήγησαν πως αυτή η διαφορετική αντίληψη του ωραίου οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται τα πρόσωπα που βλέπουμε. Συγκεκριμένα, όταν κοιτάμε κάποιον παρατηρούμε πιο έντονα (από τη δική μας οπτική γωνία) την αριστερή του πλευρά, δηλαδή επικεντρωνόμαστε (από τη δική του οπτική γωνία) στη δεξί μέρος του προσώπου που βρίσκεται απέναντί μας.
Αντίθετα, όταν κοιταζόμαστε στον καθρέφτη εστιάζουμε, -αφού είναι ανεστραμμένο το είδωλο μας-, στην αριστερή πλευρά του προσώπου μας, ενώ οι άλλοι που μας περιεργάζονται «βγάζουν συμπεράσματα» για τη δεξιά πλευρά του.
Ο λόγος οφείλεται στο γεγονός πως οι εκφράσεις και τα χαρακτηριστικά μας διαφέρουν από πλευρά σε πλευρά, δηλαδή, αυτό που βλέπουν οι άλλοι για μας μπορεί να διαφέρει από την αντίληψη που έχουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας.
«Έχουμε τη φυσική τάση να παρατηρούμε μόνο το ένα μισό του προσώπου που έχουμε απέναντί μας όταν παίρνουμε αποφάσεις για διάφορα πράγματα. Αυτό περιλαμβάνει την κρίση μας για το πόσο όμορφος, αρρενωπός ή θηλυκός, είναι άνθρωπος απέναντί μας. Αρχικά το βλέμμα μας πέφτει στη δεξιά πλευρά. Αυτό σημαίνει ότι όταν κοιτάζουμε στον καθρέφτη βλέπουμε τα πράγματα ανάποδα», είπε ο καθηγητής Ντέιβ Πέρετ.
Σχόλιο:
Και έχει δίκιο!!