Ηρωες

Ηρωική μέρα η σημερινή.

Φωτίζει τους απανταχού ήρωες, όλων των εποχών.

Το Οχι τους περίτρανα στεφανώνει την δική μας ζωή.

Τι είναι όμως ένας 'ήρωας";

Στην αναζήτηση μου βοήθησε ένας γάλλος εθνολόγος, ο Πιέρ Σενλιβρ. Μεταξύ των άλλων λέει και τα εξης ενδιαφέροντα και σημερινά:
Οι ήρωες δεν έχουν κανένα λόγο να είναι πολεμοχαρείς. Παρατηρούμε πάνω τους πολλές νέες τάσεις. Πολύ συχνά σήμερα, ήρωας είναι «αυτός που λέει όχι». Μια μορφή αμφισβητία της καθεστηκυίας τάξης. Απέναντι στην παγκόσμια τάξη που εγκαθίσταται, απέναντι στον άγριο φιλελευθερισμό, τον εγωισμό των κατεχόντων, σ' αυτή την παγκοσμιοποίηση που τρομάζει, είναι αυτός που αντιστέκεται. Αντιπροσωπεύει τη σταγόνα νερού που αρνείται να διαλυθεί στον ωκεανό της ενιαίας σκέψης. Γι' αυτόν το λόγο, κατά έναν τρόπο, ο Ζοζέ Μποβέ στηριζόμενος σε ηρωικές μορφές, όπως ο Βερσινζετορίξ, ακόμη και ο Αστερίξ, ο μικρός Γαλάτης, μπορεί να ενσαρκώσει μια νέα μορφή του φαινομένου. Ο ήρωας ενσαρκώνει το χωριό που αντιπαρατίθεται σε μια αυτοκρατορία».

- Εχουν κουραστεί σήμερα οι ήρωες;

«Πράγματι. Ο 21ο αιώνας αναδεικνύει νεές μορφές ηρωισμού. Οπως, παραδείγματος χάριν, ο ανθρωπιστής ήρωας που αγωνίζεται εναντίον της αδικίας και της φτώχειας. Οπως ο Ρομπέν των Δασών και ο Ζορό, ο αβάς Πιερ έχει γίνει σήμερα μια εμβληματική μορφή. Αλλες αξίες, όπως το ξεπέρασμα των ορίων του εαυτού σου, κάνουν αθλητές, όπως τον Ζιντάν, νέες ηρωικές φιγούρες. Υπάρχει ωστόσο δυστυχώς και μια αρνητική εξέλιξη σ' αυτό το φαινόμενο, που αφορά πρόσωπα της τηλεόρασης που έχουν αρχίσει να μιαίνουν το πάνθεον των ηρώων και να προβάλλουν "ήρωες" μιας χρήσης, είδωλα που ξεχνιούνται αμέσως».

- Πώς εξελίσσονται τα μυθιστορηματικά πρόσωπα;

«Οι ηρωικές λαϊκές μορφές που συναντάμε στη λογοτεχνία, στον κινηματογράφο ή στα κόμικς πλησιάζουν πολύ τους αρχαίους ήρωες. Από τον Ταρζάν έως τον Τεντέν συνεχίζουν να υπερασπίζονται τις παγκόσμιες αξίες. Ωστόσο, μετά την απελευθέρωση των γυναικών μια νέα τάση σκιαγραφείται: οι ηρωίδες, όπως η Μπαρμπαρέλα, η Νικίτα ή η Λάρα Κροφτ. Αλλη νέα τάση είναι αυτή των αντιηρώων, μορφές αρκετά σύνθετες. Αν και δεν διαθέτουν εξαιρετικά χαρίσματα, αρέσουν στο κοινό. Η δειλία τους, καμιά φορά η ανοησία τους ακόμα και η κακία τους, τους κάνουν αγαπητούς στο κοινό. Λες και το κοινό έχει κουραστεί να του παρουσιάζονται τέλεια ινδάλματα. Δεν ξέρω γιατί ο αντιήρωας γοητεύει, ίσως όμως να συμβαίνει επειδή προτείνει έναν άλλο τρόπο να θεωρήσει κανείς το σύστημα».