Για την Παγκόσμια μέρα αφιερωμένη στα μουσεία, έχω τούτον τον φόβο να καταθέσω μήπως και τον ξορκίσω.
Μη γίνει η αγάπη μου μουσείο και ξεχαστεί μέσα σε ενοχές, θυμούς και σιωπές.
Επειδή έτσι είναι η αγάπη. Λίγο να ξεγελαστείς πως την σιγούρεψες μέσα σε κελί, την άλλη μέρα θα σου φύγει. Εκείνο που θα μείνει, θα είναι μόνο η σκιά της. Ένα έκθεμα. Να σου θυμίζει πως κάποτε αγάπησες και σε αγάπησαν.
Διηγόντας την θα κλαις, κατα πως λέει και ο ποιητής.
Ας είναι όμως.
Το μουσείο ίσως είναι παρεξηγημένο. Ίσως αφορά μόνο λίγους. Εκείνους που ξέρουν. Όσους θέλουν να βλέπουν ζωή ακόμα και μέσα από ένα κομμάτι μάρμαρο.
Η προσπάθεια όμως και η έγνοια είναι πως να της δώσουμε ξανά φτερά.
Αυτό είναι θαρρώ ζήτημα που θα έπρεπε να αφορά όσους αγαπουν την ζωή. Αγαπούν την αγάπη.
No comments:
Post a Comment