Μια μέρα δυο μοναχοί, ξέπλεναν τα πιάτα τους στην όχθη του ποταμού, όταν είδαν οτι ένας σκορπιός είχε πέσει μέσα και πνιγόταν. Τότε ο ένας μοναχός αμέσως τον έπιασε και τον έβγαλε στην όχθη. Την ώρα που τον κρατούσε όμως, ο σκορπιός τον κέντρισε με την ουρά του.μοναχοί.
Εκείνος συνέχισε να πλαίνει το πιάτο του, ενώ ο σκορπιός ξανάπεσε μέσα.
Ξανά, βούτηξε το χέρι του ο μοναχός, τον έπιασε και τον ξαναέβγαλε έξω. Πάλι όμως ο σκορπιός τον τσίμπησε.
Ο άλλος καλόγερος έβλεπε τη σκηνή και ρώτησε:
- Γιατί συνεχίζεις να σώζεις τον σκοπιό, όταν η φύση του είναι να τσιμπάει;
- Επειδή, απάντησε ο μοναχός, η φύση μου είναι να σώζω...
Friday, September 24, 2010
Σκορπιός
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Η φύση του σκορπιού δεν είναι να τσιμπάει αλλά να αμύνεται. Το ίδιο συμβαίνει και στον άνθρωπο. Οι περισσότεροι "κακοί" είναι απλώς δυστυχισμένοι που αμύνονται απέναντι σε υπαρκτούς και ανύπαρκτους (αλλά καλά κατασκευασμένους από το μυαλό τους) κινδύνους. Και η φύση του ανθρώπου είναι να αγαπάει τους πάντες και να τους βοηθάει να ανεβούν προς το φως
ReplyDelete